صفحه ۳۵۸

آنان را حرکت دهی و رهبریشان کنی، نه تو خسته می‎شوی و نه آنان، و تا آخر کار باقی خواهند ماند.

(و لا یمل راکبه )
(و راکب و سوار بر آن ملول نمی شد.)

اینها همه تشبیه است؛ یعنی: قافله جامعه با نرمش و مدارا حرکت می‎کرد و خشونت و تندی در آن به کار نمی رفت. بالاخره عاقبت تندی و خشونت، خستگی حاکم و مردم و بی تفاوتی آنها در برابر مشکلات حکومت می‎باشد؛ و قهرا رابطه مردم و حکومت روز به روز ضعیف تر خواهد شد.

(3) (و لا وردهم منهلا نمیرا صافیا رویا)
(و همانا آنان را وارد می‎کرد بر محل آب مفید و صافی که سیرابشان کند.)

اگر یک دسته افرادی را که تشنه هستند بخواهند به کنار جوی آبی ببرند، یک وقت راهنما آنها را بر یک رودخانه صاف و گوارا می‎برد و یک وقت هم بر محل آب گل آلود و مضری می‎رساند. در اینجا نیز حضرت زهرا(س) از تشبیه استفاده کرده و می‎خواهند بفرمایند: اگر حضرت علی (ع) جامعه را هدایت می‎کرد، مردم را به یک آبشخوری که بسیار گوارا باشد می‎رساند.

"منهل" یعنی: آبشخور. در کنار رودخانه ها یک جایی را باز می‎کردند تا بشود از رودخانه آب برداشت، و به آن "منهل" می‎گفتند. "نمیر" و "نمر" هر دو به معنای آب تمیز، مفید و نافع استعمال می‎شوند. البته بعضی معتقدند "نمیر" با "نمر" فرق می‎کند، "نمر" یعنی: آب گوارا، ولی "نمیر"

ناوبری کتاب