آیت‌الله منتظری

(همانا آن حضرت مردم را به وسط راه برمی گرداند و آنان را بر آن تشویق و ترغیب می‎کرد.)

یعنی: اگر آن حضرت به حاکمیت و خلافت می‎رسیدند، انحراف افراد و بی تفاوتی آنها در برابر حق و ارزشهای الهی را تحمل نمی کرد و آنان را به راه حق و حقیقت و صراط مستقیم الهی هدایت می‎کرد.شاید مقصود حضرت زهرا(س) این نکته هم باشد که حضرت علی (ع) حکومت را وسیله نیل به اهداف الهی می‎دانند و برای حکومت به خودی خود ارزشی قائل نیستند؛ یعنی: آن حضرت قدرت خواه و جاه طلب و عاشق ریاست نبودند، بلکه خواهان حق و عدالت و تحقق اهداف دین و ارزشهای آن بودند؛ و لذا به ابن عباس فرمودند: "این کفش پاره پیش من از خلافت و امارت بر شما با ارزشتر است، مگر این که در پرتو قدرت و امارت بتوانم حقی را بر پا دارم یا باطلی را از بین ببرم." با این نگرش بود که حضرت علی (ع) به جای این که حق و عدالت و اسلام را برای رسیدن به قدرت و امارت فدا کند، خود را فدای آنها کرد، تا اگر علی (ع) به حسب ظاهر به قدرت نرسید، ارزشهای الهی و روح دین، بی ارزش و سست نشود.

"سجح" به معنای ملایمت و نرمی است. یعنی: حضرت با خشونت مردم را هدایت نمی کرد، بلکه با نرمش و ملایمت هدایت می‎کرد. چون ابوبکر و عمر نسنجیده و با خشونت عمل کردند، برای همین حضرت می‎فرماید: اگر خلافت به دست حضرت علی (ع) بود، در عین حالی که مردم را از انحراف نجات می‎داد و به طرف خدا می‎برد از خشونت و شدت پرهیز می‎کرد، زیرا با زور و شدت عمل نمی شود