"وقعة" به معنای جنگ و فرود آمدن و تاختن بر دشمن است؛ و "نکال" به معنای کیفر و مجازاتی است که مایه ترس و عبرت دیگران شود. یعنی: آن حضرت به گونه ای بر دشمن میتاخت و آنان را مجازات میکرد که مایه ترس دیگران شده بود.
"تنمر" از ماده "نمر" است، "نمر" یعنی: پلنگ؛ اگر به یک آدمی بگویند: "تنمر"، معنایش این است که پلنگ صفت است و تسلیم دشمن نمی شود و آن حالت غضبش بر دشمن همچنان باقی است. و مقصود از "فی ذات الله" خدا و دین او و راه و اهداف اوست.
حضرت در این جمله میفرمایند: از امیرالمؤمنین (ع) انتقام نگرفتند مگر برای این که او در مقابل دشمن همانند یک پلنگ میایستاد و هرگز تسلیم نمی شد. تسلیم شدن در برابر دشمن یا به علت ضعف ایمان یا وابستگی به دنیا و مال و مقام آن و یا ترس از مرگ است، و آن حضرت از همه اینها مبرا و پاک بودند.
کلام حضرت ادامه دارد که ان شاءالله در جلسه آینده آن را خواهیم خواند.