آیت‌الله منتظری

برای این که امیرالمؤمنین (ع) یک آدم شجاعی بود و از مرگ واهمه و باکی نداشت. اگر انسان از مرگ بترسد، هیچ گاه نمی تواند جنگ کرده و از حق دفاع کند؛ این که می‎بینید امیرالمؤمنین (ع) همه جا در مقابل باطل می‎ایستاد و با طاغوت مبارزه می‎کرد، برای این بود که از مرگ ابایی نداشت. حضرت علی (ع) در نهج البلاغه می‎فرمایند: (والله لا بن أبی طالب آنس بالموت من الطفل بثدی أمه) نهج البلاغة، خطبه 5. "به خدا قسم، اشتیاق و انس پسر ابی طالب به مرگ، بیشتر از انس و اشتیاق کودک به پستان مادرش می‎باشد."

"وطاء" به معنای قدم گذاشتن و چیزی را پایمال کردن است؛ یعنی: آن حضرت با اهل باطل و کفار و منافقین به شدت برخورد می‎کردند، و در هر زمینه ای که گام برمی داشتند محکم و قاطعانه عمل می‎کردند.

این تعبیرات همه کنایه از صلابت و صراحت و قاطعیت آن حضرت در مسائل دینی و سیاسی - چه در هنگام برخورد نظامی با دشمن و چه برخوردهای سیاسی و اجتماعی با افراد و جناحها - می‎باشد.