آیت‌الله منتظری

اینها با امیرالمؤمنین (ع) چه دشمنی و کینه ای داشتند؟ غیر از این که علی (ع) شجاع بود، بی باک و نترس بود، در میدانهای جنگ از حق دفاع می‎کرد، از اسلام دفاع می‎کرد، و اینها نمی توانستند یک آدم شجاع و از خودگذشته ای - که در دفاع از حق اهل هیچ گونه معامله و مسامحه ای نبود - را در رأس امور ببینند؛ این است که می‎فرماید:

"نکیر" به معنای خشم و عذاب و کیفر سخت است؛ در قرآن هم به همین معنا آمده است: (فکیف کان نکیر) سوره فاطر (35)، آیه 26. یعنی: "پس چگونه بود خشم و عذاب من ؟". حضرت در اینجا می‎فرماید: اینها ناراحت بودند و می‎خواستند از امیرالمؤمنین (ع) انتقام بگیرند، به خاطر این که طعم سوزش شمشیرش را چشیده بودند؛ و به تعبیر دیگر از خشم شمشیرش در امان نبودند؛ چون حضرت اهل معامله سیاسی نبود، آنچه را تشخیص می‎داد که وظیفه شرعی اوست انجام می‎داد و فقط حریم خداوند و دین و ارزشهای الهی را مدنظر قرار می‎داد. به یقین اگر حضرت علی (ع) پاره ای ملاحظات سیاسی را مورد توجه قرار می‎داد، مخالفان او موفق نمی شدند و علی (ع) قدرت را از دست نمی داد؛ ولی آن حضرت راضی نبودند برای رسیدن به قدرت، حتی به اندازه ذره ای به اصول اخلاقی و ارزشهای اسلامی پشت پا بزنند.