صفحه ۳۳۶

به هر حال معلوم می‎شود که معمول بوده قبل از شروع سخن، ابتدا حمد و ثنای الهی را به جا آورند و آنگاه مشغول صحبت شوند.

در این خطبه هم حضرت، ابتدا حمد و ستایش خدا را به جا می‎آورند و بر پیامبراکرم (ص) درود و صلوات می‎فرستند و پس از آن آغاز به سخن می‎کنند.

تصویری از بی وفایی مردم

ثم قالت: (أصبحت و الله عائفة لدنیاکن، قالیة لرجالکن )

(سپس فرمود: به خدا قسم صبح کردم در حالی که از دنیای شما بیزارم، و بغض مردان شما در دلم جای گرفته است.)

"عاف الشئ" به معنای "کرهه" است، یعنی: نسبت به آن چیز کراهت دارد. همچنین "قالیة" به معنای "مبغضة" می‎باشد؛ در قرآن کریم هم آمده است: (ما ودعک ربک و ما قلی ) سوره الضحی (93)، آیه 3. "[ای پیامبر] خدا تو را رها نکرده و نسبت به تو خشمگین نیست." که "ما قلی" به معنای "ما أبغض" است.

در اینجا حضرت می‎فرمایند: "عائفة لدنیاکن": از دنیای شما بیزارم؛ "قالیة لرجالکن": بغض مردان شما در دلم جای گرفته است.

(لفظتهم بعد أن عجمتهم )
(از دهان به دور انداختم آنها را بعد از آن که آنان را آزمودم.)

"لفظ" به معنای "رمی من الفم" می‎باشد، یعنی: از دهان بیرون انداختن. نکته ای که قابل ذکر است این که کلمات بزرگان همیشه دارای

ناوبری کتاب