صفحه ۳۲۳

(فقالت (س) : حسبی الله [و نعم الوکیل ])

(پس حضرت زهرا(س) فرمود: [حقیقتا] خداوند مرا کفایت می‎کند، [و اوست بهترین وکیل و مدافع ].)

(و أمسکت )
(و حضرت از سخن گفتن خودداری کرد.)

تحلیلی بر سوز دل حضرت زهرا(س) به محضر امام (ع)

ماجرای خطبه حضرت زهرا(س) در اینجا به پایان می‎رسد. نکته ای که لازم است در این قسمت به آن پرداخته شود، بررسی دو اشکال و پاسخ به آنها می‎باشد؛ مرحوم مجلسی در کتاب "بحارالانوار"بحارالانوار (چاپ قدیم)، ج 8، ص 127؛ و چاپ جدید، ج 29، ص 324. می‎فرماید: بعضی ها دو اشکال وارد کرده اند:

اشکال اول: حضرت فاطمه (س) با این که دارای مقام عصمت هستند، چگونه است که این گونه با تندی و ناراحتی با حضرت امیر(ع) صحبت می‎کنند؟ مگر امیرالمؤمنین (ع) امام و ولی امر نبود، با امام (ع) که نمی توان به این صورت صحبت کرد.

در پاسخ به این اشکال، مرحوم مجلسی می‎گوید: حضرت زهرا(س) می‎خواستند کارهای زشت غاصبان حکومت را به این وسیله بیان کرده و بفهمانند که اینها چه ظلم هایی روا داشته اند. در حقیقت

ناوبری کتاب