خدایا غاصبان خلافت و فدک زور دارند و هر کاری میخواهند میکنند، ولی خدایا قدرت تو بی نهایت است؛ تو خود به حساب اینها رسیدگی کن و جزایشان را بده.
"بأس" یعنی: عذاب، و "تنکیل" یعنی: عقوبت؛ یعنی: خدایا تو خود اینها را عقاب کن و به عذاب دردناک گرفتار فرما.
دلداری امام (ع) به حضرت فاطمه (س)
(پس امیرالمؤمنین (ع) [خطاب به حضرت فاطمه (س) ] فرمود: وای بر تو نیست، بلکه وای بر آنهایی است که بغض تو را داشته و دشمن تو هستند.)
"ویل" معنایش در حقیقت عذاب و عقاب است، و آن غیر از "ویح" است؛ "ویح" در مواردی گفته میشود که به عنوان دلسوزی باشد، اما "ویل" به معنای عذاب و عقاب میآید. اینجا چون حضرت زهرا(س) فرموده بود که وای بر من در هر صبحگاه و شبانگاه، لذا امیرالمؤمنین (ع) میفرماید: وای بر تو نیست، بلکه وای بر آن کسانی است که به تو ظلم کرده اند و بدخواه و دشمن تو هستند. "شانی" به کسی میگویند که بغض و دشمنی دارد. در قرآن کریم هم آمده است: (ان شانئک هو الابتر) .سوره کوثر (108)، آیه 3.