"عمد" به معنای تکیه گاه است. بعضی گفته اند در عبارت متن "عمد" صحیح است، "عمد" جمع "عمود" و یا "عماد" است و به معنای تکیه گاهها میباشد.در فرهنگ های لغت "عمد" و "عمد" هر دو جمع "عمود" و "عماد" آمده است، و بنابراین معنای جمله چنین میشود: تکیه گاههای من از دست رفت؛ ولی به نظر میرسد که مراد حضرت با توجه به محتوا و سیاق این گفتگو، فوت پیامبراکرم (ص) باشد، همان گونه که در شرح و ترجمه های خطبه چنین آمده است. بنابراین کلمه "عمد" که جمع است در اینجا مناسب نیست، مگر این که از آن معنای مفرد اراده شود؛ و احتمالا این کلمه تصحیف "عمود" یا "عمید" باشد. "عضد" هم به معنای بازوست و کنایه از وسیله قدرت و توانایی است.
حضرت میخواهند بفرمایند: پدرم تکیه گاه و وسیله قدرت ما بود، پدرم که از دست رفت توانایی و قدرت ما ضعیف شد.
"شکوا" به معنای شکایت بوده و "عدوا" نیز به همین معناست؛ نزد کسی که میروند شکایت میکنند به آن "عدوا" گفته میشود، چون در حقیقت تعدیات را پیش او میگویند.