روایات این است که پیامبران مال بسیار و قابل توجهی نداشتند؛ آنان که سرمایه دار نبودند، بلکه علمشان را برای امت باقی میگذاشتند. و مراد این روایات این نیست که اگر پیامبری یک چیزی در خانه اش دارد به اولادش نمی رسد. آن روایات میخواهند بگویند: چیزی که ملت از پیامبران باید انتظار داشته باشد دانش و حکمت و آثار نبوت است، نه سرمایه و مال و ثروت. و لذا در رابطه با موقعیت اجتماعی پیامبران باید گفت: پیامبران از طبقه زراندوزان و صاحبان ثروت نبوده اند، بلکه از طبقه محرومان و فقیران بوده اند. وارثان پیامبران نیز وارث مال و ثروت و سرمایه نیستند، بلکه وارث همان روحیات و فضایل معنوی آنان میباشند. و فدک را هم که پیامبراکرم (ص) در زمان حیات خود در اختیار فاطمه زهرا(س) گذاشتند به همین خاطر بود که این اموال در بیت امامت و ولایت باشد و علاوه بر تأمین زندگی شخصی در جهت پیشرفت امر آنان به کار گرفته شود؛ و در حقیقت پیامبر فدک را که متعلق به مقام ولایتشان بود، در اختیار مقام ولایت به حق بعد از خودشان گذاشتند، و حضرت زهرا(س) بهترین کسی بود که اختیار فدک از طرف پیامبراکرم (ص) به او تفویض و تملیک گردید.
حالا در ادامه ابوبکر میگوید:
"و قد جعلنا ما حاولته فی الکراع و السلاح": (و ما قرار دادیم آنچه را شما درصدد گرفتن آن هستی [فدک ] برای تهیه اسب و سلاح .)
"الکراع" یعنی: حیوان سواری، مانند اسب و شتر که در جنگ از آنها استفاده میکنند.