البته کلمه "أحق" در اینجا بدان معنا نیست که دیگران هم نسبت به خلافت سزاوار بودند و حق داشتند ولی علی (ع) سزاوارتر بود، گرچه "أحق" افعل تفضیل و صفت برتر است، ولی در اینجا این معنا را نمی رساند؛ بلکه این جمله نظیر آیه شریفه قرآن است که میفرماید: (اذلک خیر أ م جنة الخلد) سوره فرقان (25)، آیه 15. یعنی: "این [دلبستگی به دنیا] بهتر است یا بهشت جاویدان ؟" این آیه نمی خواهد بفرماید که دلبستگی به دنیای پست خوب است ولی بهشت بهتر میباشد، بلکه منظور آیه این است که فقط بهشت خیر است و هرچه خوبی و کمال هست در بهشت است. و ما خودمان هم در سخنانمان میگوییم که مثلا: "اگر آدم شکست بخورد بهتر است یا این که از اول حواسش را جمع کند؟" این بدان معنا نیست که اگر آدم شکست بخورد خوب است ولی اگر حواسش را جمع کند بهتر است.
در اینجا نیز که حضرت میفرمایند: "علی (ع) به خلافت و قبض و بسط کشور اسلامی سزاوارتر بود." به این معنا نیست که آن کسانی که آمدند و خلافت را غصب کردند سزاوار بودند؛ بلکه میخواهند بفرمایند: فقط علی (ع) سزاوار خلافت بود و دیگران شایستگی آن را نداشتند.
"دعة" به معنای سکون و آرامش و راحتی است، در مقابل سختی و ناراحتی و جنگ.