آیت‌الله منتظری

پیامبر(ص) در روز قیامت مشاهده می‎کنند که اصحابشان را به طرف شمال (جهنم) می‎برند، دست به دعا برداشته و می‎فرمایند: "یا رب أصیحابی" : "خدایا! اصحاب من را نجات بده." خدا می‎فرماید: "انک لا تدری ما أحدثوا بعدک" : "نمی دانی اینها بعد از تو چه کردند!" بعد پیامبر(ص) می‎فرماید: (و کنت علیهم شهیدا ما دمت فیهم فلما توفیتنی کنت أنت الرقیب علیهم ) سوره مائدة (5)، آیه 117. "تا من در میان آنان بودم بر آنان گواه بودم؛ پس زمانی که تو جان مرا گرفتی تو خود بر آنان مراقب و نگهبان بودی."

این حدیث هم در کتاب "صحیح بخاری"صحیح بخاری، ج 3، ص 127، ذیل تفسیر آیه 117 سوره مائدة . آمده است و هم کتاب "سنن ترمذی"سنن ترمذی، ج 5، ص 4، تفسیر سوره انبیاء. آن را نقل کرده است و دلالت دارد بر این که عده ای از اصحاب پیامبر(ص) بعد از رحلت آن حضرت عوض شدند و از راه و شیوه پیامبر(ص) دست برداشتند؛ با این حال تعجب می‎کنم که چرا اهل سنت این همه روی اصحاب پیامبر(ص) تکیه می‎کنند و می‎گویند قول آنها حجت است و همانند قول پیامبر(ص) مورد استناد قرار می‎دهند؟

حضرت می‎فرمایند: هرکس عقب گرد کرد و به دوران جاهلیت برگشت، خیال نکند به خدا ضرری رسانده است، بلکه به خودش ضرر زده است؛ لذا حضرت در ادامه بیان آیه شریفه می‎فرمایند:

(و هرکس به دو پاشنه پایش برگردد [یعنی: به عقب برگردد] هیچ ضرری به خدا نمی رساند.)