صفحه ۲۲

علی (ع) می‎گرفتند. چون عادت عرب بر این بود که اگر خونی از آنان ریخته می‎شد انتقامش را از قاتل می‎ستاندند، و اگر او می‎مرد و یا توانایی آن را نداشتند انتقامش را از نزدیکترین خویشانش می‎گرفتند.شرح نهج البلاغة، ج 13، ص 300. و اعلم أن کل دم أراقه رسول الله (ص) بسیف علی 7 و بسیف غیره، فان العرب بعد وفاته 6 عصبت تلک الدماء بعلی بن ابی طالب 7 وحده... و هذه عادة العرب اذا قتل منها قتلی طالبت بتلک الدماء القاتل، فان مات، أو تعذرت علیها مطالبته، طالبت بها أمثل الناس من أهله.

دیری نپایید که نشانه های انتقامجویی ظهور پیدا کرد و حقدها و عقده ها سربرآورد و در آغاز، مسیر خلافت را به بیراهه بردند و سپس پشتوانه مالی آن "فدک" را ستاندند. زهرا(س) با اشاره به این انتقامجویی در جمع زنان مهاجر و انصار فرمود:

"و ما نقموا من أبی الحسن ؟ نقموا والله منه نکیر سیفه و شدة وطأته و نکال وقعته و تنمره فی ذات الله عزوجل"بحارالانوار، ج 43، ص 158.

"چه باعث شد که با کینه توزی از علی انتقام بگیرند؟ آری از او ناراحت بودند، چون شمشیر او در راه خدا خودی و بیگانه و شجاع و ترسو نمی شناخت، و چون علی (ع) در برابر مرگ بی اعتنا بود و ترسی نداشت و در راه خدا چون پلنگ خشمگینانه بر دشمنان خدا می‎تاخت."

و در جای دیگر می‎فرماید:

"و لکنها أحقاد بدریة و ترات احدیة، کانت علیها قلوب النفاق مکتمنة لامکان الوشاة، فلما استهدف الامر أرسلت علینا شآبیب الاثار من مخیلة الشقاق"همان، ج 43، ص 157.

"این برخورد شما با علی به سبب کینه های بدر و انتقامجویی احد است. این کینه ها در قلب های منافقان مخفی بود و جرأت اظهار آن را نداشتند، اما روزی که حکومت را غصب و ما را منزوی کردند تمام کینه ها و حسادتها را بر ما فرو ریختند."

و علی (ع) سالها پس از مرگ زهرا(س) به این نکته تصریح کرد:

ناوبری کتاب