صفحه ۱۹۶

ماده اند، "تلو" یعنی: آن که در کنار می‎آید، و به "والی" از آن جهت والی می‎گویند که در کنار مردم قرار گرفته و کمبودها را برطرف می‎کند. اگر هم می‎بینید به مولا و عبد - به هر دوی آنها - در اصطلاح و در بعضی روایات "مولا" می‎گویند، چون آن دو در کنار هم قرار می‎گیرند و مولا کمبود عبد را برطرف کرده و عبد هم کمبودهای مولا را برطرف می‎سازد.

حالا حضرت زکریا(ع) می‎فرماید: (فهب لی من لدنک ولیا) : "خدایا عنایت کن از جانب خودت به من ولیی را که" (یرثنی و یرث من آل یعقوب ) : "از من و از آل یعقوب ارث ببرد."

این دو آیه ای که حضرت تلاوت کردند، دلالت دارد بر این که انبیاء نیز از خود ارث باقی گذارده و قانون ارث آنها را هم شامل می‎شود؛ و سه آیه دیگری را که بعد از این به عنوان شاهد می‎آورند، دلالت دارد بر قانون ارث به طور عام و همگانی و این که خویشاوندان از یکدیگر ارث می‎برند و هیچ قید و تخصیصی وجود ندارد.

در حقیقت حضرت می‎خواهند به وسیله این آیات، سخن ابوبکر و حدیث جعلی او را رد کرده و پرده از دروغ آنان بردارند.

(3) (و قال: و أولوا الارحام بعضهم أولی ببعض فی کتاب الله ) سوره انفال (8)، آیه 75.

(و نیز خدای متعال فرموده است: "و صاحبان رحم [خویشاوندان ] بعضی از آنها نسبت به بعضی دیگر، در کتاب خدا اولی و سزاوارترند".)

این آیه نیز بر عموم ارث دلالت داشته و حضرت زهرا(س) از عموم آن استفاده کرده اند که فرقی بین پیامبر اسلام (ص) و دیگران نیست و

ناوبری کتاب