ماده اند، "تلو" یعنی: آن که در کنار میآید، و به "والی" از آن جهت والی میگویند که در کنار مردم قرار گرفته و کمبودها را برطرف میکند. اگر هم میبینید به مولا و عبد - به هر دوی آنها - در اصطلاح و در بعضی روایات "مولا" میگویند، چون آن دو در کنار هم قرار میگیرند و مولا کمبود عبد را برطرف کرده و عبد هم کمبودهای مولا را برطرف میسازد.
حالا حضرت زکریا(ع) میفرماید: (فهب لی من لدنک ولیا) : "خدایا عنایت کن از جانب خودت به من ولیی را که" (یرثنی و یرث من آل یعقوب ) : "از من و از آل یعقوب ارث ببرد."
این دو آیه ای که حضرت تلاوت کردند، دلالت دارد بر این که انبیاء نیز از خود ارث باقی گذارده و قانون ارث آنها را هم شامل میشود؛ و سه آیه دیگری را که بعد از این به عنوان شاهد میآورند، دلالت دارد بر قانون ارث به طور عام و همگانی و این که خویشاوندان از یکدیگر ارث میبرند و هیچ قید و تخصیصی وجود ندارد.
در حقیقت حضرت میخواهند به وسیله این آیات، سخن ابوبکر و حدیث جعلی او را رد کرده و پرده از دروغ آنان بردارند.
(و نیز خدای متعال فرموده است: "و صاحبان رحم [خویشاوندان ] بعضی از آنها نسبت به بعضی دیگر، در کتاب خدا اولی و سزاوارترند".)
این آیه نیز بر عموم ارث دلالت داشته و حضرت زهرا(س) از عموم آن استفاده کرده اند که فرقی بین پیامبر اسلام (ص) و دیگران نیست و