آیت‌الله منتظری

در آن زمان در بیابانها و راهها چیزهای بلندی را به عنوان علامت می‎گذاشتند تا مردم راه را گم نکنند، که اصطلاحا به آنها "علم" گفته می‎شد؛ مثل همین تابلوهایی که الان در جاده ها نصب می‎کنند. "علم" باید بلند باشد تا افراد بتوانند آن را از دور ببینند. "باهر" از ماده "بهر" است و به معنای بلند و غالب می‎باشد.

در اینجا هم حضرت تعالیم قرآن را به "اعلام" تشبیه کرده و می‎فرمایند: علم های قرآن بلند و غالب است؛ یعنی: تعالیم قرآن غالب و چیره است بر تعالیم دیگر. در قرآن نیز آمده است: (ان هذا القرآن یهدی للتی هی أقوم ) سوره اسراء (17)، آیه 9. یعنی: "همانا این قرآن هدایت می‎کند انسانها را به آنچه که استوارتر و محکم تر است."

مقصود از "زواجر" نهی های قرآن است، و "زجر" یعنی: بازداشتن؛ پس مفاد نهی، طلب ترک نیست، آن گونه که بعضی می‎گویند؛ بلکه همان زجر و بازداشتن است؛ همان طور که مرحوم آیت الله العظمی بروجردی (ره) می‎فرمودند: امر واداشتن، و نهی بازداشتن است.

معنای جمله این است که نواهی و اوامر قرآن ظاهر و روشن است و هرکس به فرهنگ و لغت قرآن آشنا باشد به خوبی آنها را درک می‎کند.