صفحه ۱۳۷

مردم کنار رفت و پیمانهای کفر و شقاق منحل گشت، مردم با فطرت الهی خود به سوی توحید و اخلاص شتافتند.

(فی نفر من البیض الخماص )
(و شما در میان عده ای از انسانهای آبرومند سفید روی شکم خالی بودید.)

"بیض" جمع "أبیض" است، یعنی: سفید؛ و "خماص" جمع "خمیص" است، یعنی: شکم خالی [و گرسنه ] و اشاره به آنهایی است که اهل روزه و دارای نورانیت بودند. یعنی: شما در ضمن یک دسته خاصی از افراد آبرومند سفیدروی شکم خالی و اهل روزه بودید. شاید منظور حضرت در اینجا عترت پیامبر(ص) باشد، به قرینه جمله بعد که در "احتجاج" نیست، ولی در "کشف الغمة" آمده است:

([الذین أذهب الله عنهم الرجس و طهرهم تطهیرا])
(آن کسانی که خداوند پلیدی را از آنان دور کرد و پاکیزگی را برایشان قرار داد.)

این جمله اشاره است به آیه شریفه 33 از سوره احزاب که طبق روایات زیادی در شأن اهل بیت (ع) نازل شده و عصمت آن بزرگواران را گوشزد کرده است.در تفسیر المیزان، جلد 16، صفحه 311، آمده است: "حدود چهل روایت از طریق اهل سنت، از ام سلمه و عایشه و دیگران، و حدود سی روایت از طریق شیعه، از حضرت علی و امام سجاد و امام باقر و امام صادق (ع) وارد شده که تصریح دارد آیه فوق الذکر منحصرا در شأن اهل بیت (ع) نازل شده است". خالی بودن شکم، که در وصف اهل بیت (ع) آمده، کنایه از مبرا بودن آنان از خوردن اموال شبهه ناک است؛ یا اشاره به این نکته است که اهل بیت (ع) کم خوراک بوده و بسیاری از اوقات روزه دار بودند.

ناوبری کتاب