آیت‌الله منتظری

این کلام حضرت با جمله قبلی آن ناظر به این آیه قرآن است که می‎فرماید: (فاصدع بما تومر و أعرض عن المشرکین ) سوره حجر (15)، آیه 94. یعنی: "پس به صدای بلند آشکار کن آنچه را دستور داری و از مشرکان روی بگردان." و این که پیامبر(ص) به خوبی و شایستگی تمام، فرمان خدا را که در این آیه آمده اجرا کرده است.

با این که بیشتر قوم و خویش ها و بستگان پیامبر(ص) و اکثر مردم مشرک و بت پرست بودند، پیامبراکرم (ص) بدون توجه به راه و روش آنها و بر خلاف راهی که آنها می‎پیمودند، ندای توحید سر داد و مردم را به خداپرستی دعوت و از بت پرستی و شرک نهی کرد.

"ثبج" بر وزن "فرس" به معنای وسط و کمر، و "أکظام" جمع "کظم" بر وزن "فرس" به معنای گلو و مخرج نفس است.

یعنی: پیامبر(ص) با کمال شدت و قاطعیت با مشرکان برخورد می‎کرد. قرآن هم می‎فرماید: (أشداء علی الکفار) سوره فتح (48)، آیه 29. یعنی: "پیامبر و کسانی که به او گرویده بودند با شدت در برابر کفار برخورد می‎کردند." البته برخورد شدید و قاطع با کفار ومشرکان به معنای مراعات نکردن اصول انسانی و