"شطط" به معنای دوری از حق است. در قرآن کریم هم آمده: (فاحکم بیننا بالحق و لا تشطط) سوره ص (38)، آیه 22. یعنی: "بر اساس حق بین ما داوری کن و برخلاف حق حکم مکن." در اینجا هم حضرت میفرمایند: آنچه من میگویم و انجام میدهم حق است و بر خلاف حق حرفی نمی زنم و کاری نمی کنم.
پیغمبر(ص) کسی بود که از جنس خود مردم و از متن جامعه بود، از یک طبقه ممتازی که کاری با مردم نداشته باشد نبود. کسی که از متن جامعه جوشیده است به دردهای جامعه واقف است، چون طعم دردها و سختی ها را چشیده است؛ و لذا چنین کسی میتواند راهنما و خیرخواه جامعه باشد.
کسی که از متن جامعه باشد دلسوز جامعه است و اگر به یکی از افراد اجتماع سختی و فشاری وارد آید او هم ناراحت شده و خود را در غم و اندوه او شریک میداند. این طور نیست که خود را تافته جدابافته ای