صفحه ۲۴۶

وقتی علی (ع) خود را فوق نقد نمی داند!

مولای ما حضرت امیر(ع) در نهج البلا غه می‎فرمایدخطبه 216.: "فلا تکفوا عن مقالة بحق او مشورة بعدل فانی لست فی نفسی بفوق ان اخطی و لا أمن ذلک من فعلی الا ان یکفی الله" (مبادا درباره من از تذکر و کلام حقی یا مشاوره عادلانه ای دریغ کنید، زیرا من خودم را غیر قابل خطا نمی دانم، و اطمینان به خالی بودن کارهایم از خطا ندارم، مگر اینکه خداوند مرا از خطا و لغزش حفظ نماید). وقتی شخصیتی مثل حضرت امیر(ع) - با مقام عصمت - خود را قابل نقد و نصیحت می‎داند و از آن استقبال می‎کند، بدیهی است که وظیفه همه ما که مدعی پیروی آن حضرت هستیم این است که به روش آن بزرگوار تأسی کرده و از انتقاد و نصیحت استقبال نماییم.

فقیری که ایمانش را نفروشد

اگرانسان مال دنیا نداشته باشد نباید ناراحت باشد؛ در روایت است در ارتباط با فقر و غنا پیش حضرت امام صادق (ع) صحبت شد، حضرت فرمود: مثل شخص فقیر - به شرطی که ایمانش را نفروشد - و غنی، مثل دو کشتی است که یکی از آن دو کشتی خالی و کشتی دیگر پر از اجناس تجارتی باشد، وقتی به گمرک می‎رسند آن کشتی که پر است معطلی بسیار دارد تا اجناس آن مورد بررسی قرار گیرد و اجناس

ناوبری کتاب