آیت‌الله منتظری

مقداری تردید و شک داشت احتیاط کند و حکم به مرتبه سخت تر نکند، این بهتر است از این که خدای ناکرده مثلا حکم به اعدام کند و اعدامش به ناحق باشد. از بعضی روایات استفاده می‎شود که اگر گناهکاری نجات پیدا کند بهتر از این است که بی گناهی گرفتار شود؛ اگر مستحق اعدامی اعدام نشود و محکوم به زندان شود ضرری به جایی نمی خورد، اما اگر کسی مستحق اعدام نباشد و اعدام شود خون ناحقی ریخته شده و خیلی گناه است. حدیثی در سنن ترمذی هست که برای برادرانی که متصدی منصب قضاوت هستند می‎خوانم، قال رسول الله: "ادرئوا الحدود عن المسلمین ما استطعتم، فان کان له مخرج فخلوا سبیله، فان الامام ان یخطی فی العفو خیر من أن یخطی فی العقوبة"سنن الترمذی، ج 4، ص 33، کتاب حدود، باب 2، حدیث 1424. پیغمبراکرم (ص) فرمود: تا می‎توانید حدود را از مسلمین دفع کنید، اگر راهی برای رهایی او از حد شرعی هست رهایش کنید، زیرا اگر امام و قاضی در عفو خطا کند بهتر از آن است که در عقوبت خطا کند. اصرار نداشته باش که شخص بیاید و چهار مرتبه اقرار کند که من زنا کرده ام تا اعدامش کنی. در تاریخ آمده است: ماعز بن مالک آمد پیش پیغمبراکرم (ص) گفت من زنا کرده ام، حضرت روی خودش را برگرداند و فرمودند: "لعلک قبلت او غمزت او نظرت"نیل الاوطار، ج 7، ص 99، حدیث 1، باب استفسار المقر بالزنا. شاید بوسه یا نگاهی بیشتر نبوده، و تو اشتباه می‎کنی و گمان می‎کنی زنا کرده ای. حدود برای باز داشتن از گناه است، برای این است که افراد فاسد