آیت‌الله منتظری

روحانیت و دین و اینها را...، من گفتم سید این چه حرفهایی است که می‎زنی ؟! گفت نخیر شما نمی دانید، بالاخره دیدیم اصلا نمی شود با او مباحثه کرد، به آقای عمید گفتم پاشو برویم.

این جور افراد پیش آقای حکیم بودند و ذهن ایشان را مشوب می‎کردند، بالاخره دستهای مختلف این گونه جوسازی می‎کردند.

اهانت از عناوین قصدیه

هر گفتار یا کرداری که جنبه تحقیر و مسخره کردن و تجاوز به حریم انسان داشته باشد اهانت محسوب است. اگر کسی بگوید - مثلا - امام علی (ع) نفهمیده یا اشتباه کرده و منظورش بدگوئی و تحقیر آن حضرت باشد اهانت است؛ ولی اگر برای آن حضرت احترام قائل است لیکن در اثر عدم شناخت و ضعف عقیده خیال می‎کند آن بزرگوار نیز مانند مجتهدین خطا و اشتباه داشته اند، و یا چون زمان و مقتضیات آن تغییر کرده نمی توانیم روش آن حضرت را برای این زمان الگو قرار دهیم اهانت محسوب نمی شود، بلکه اشتباه کرده است و باید او را ارشاد نمود. اهانت هرچند در بعضی موارد امر قصدی نیست - مانند اینکه کسی نعوذبالله از روی عمد به قرآن لگد بزند - ولی در بسیاری از موارد امری قصدی است و در جایی صادق است که گوینده قصد تحقیر داشته باشد، و قصد او برای قاضی احراز شود، و قهرا راهی جز اقرار در محیط آزاد وجود ندارد، و در صورت شک "الحدود تدراء بالشبهات"؛ و خلاصه اینکه هر عمل یا گفتار انسان که امکان وجود و یا عدم اهانت در آن باشد، مصداق اهانت بودنش منوط به قصد می‎باشد.