مراتع، دریاها، رودخانه ها، اینها اموالی است که خداوند برای همه خلق کرده است، باید در اختیار حکومت اسلام باشد و به مصلحت مسلمین مورد استفاده واقع شود، هیچ سرمایه داری، هیچ قدرتمندی از نظر اسلام حق ندارد جنگل ها و مراتع و بیابانها را به خودش اختصاص دهد و به مردم بفروشد.
در تجارت اسلام اجازه احتکار و انحصارطلبی را نمی دهد، تحصیل ثروت از راه ظلم و غصب حقوق دیگران جایز نیست، بنابراین اسلام آن آزادی که کاپیتالیزم در راه تحصیل ثروت به افراد میدهد نمی دهد و به آن معتقد نیست. در مصرف ثروت هم اسلام محدودیتهایی قائل شده است، اسلام میگوید: مالت را گرچه به زحمت خود به دست آورده باشی حق نداری در راه حرام، مشروب خواری و عیاشی مصرف کنی، حق نداری اسراف و تبذیرکنی، خداوند در قرآن میفرماید: (کلوا و اشربوا و لاتسرفوا انه لایحب المسرفین) سوره اعراف، آیه 031 بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید خداوند اسراف کنندگان را دوست ندارد؛ و در مورد تبذیر میفرماید: (ان المبذرین کانوا اخوان الشیاطین) سوره اسراء، آیه 027 به درستی که تبذیرکنندگان برادران شیاطین هستند. بنابراین اسلام در اقتصاد روشش روش کاپیتالیزم نیست که آزادی مطلق هم در تولید و تحصیل ثروت و هم در مصرف قائل باشد. اسلام با روش سوسیالیزم هم - که میگوید افراد چیزی را مالک نباشند، مالک فقط دولت است، تولید و توزیع هم به دست دولت باشد - مخالف است، اسلام برای اشخاص مالکیت قائل است، میگوید اگر کسی با زحمت و تلاش و با به کارگیری هوش و