آیت‌الله منتظری

شرک

"شرک" در لغت به معنای سهیم بودن در چیزی و در اصطلاح عقیده به شریک داشتن خداوند است.راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص 451 - 452. مشرک نیز از کژروی از راه توحید درآمده و همان طور که از اصل واژه اش پیداست اصل خدا را قبول دارد ولی برای آن شریک قائل است و یا برای موجوداتی اثر و تأثیر بالاستقلال را قبول دارد.

شرک از جمله اعتقاداتی است که اسلام با آن در تمام ابعاد و با شیوه های گوناگون مبارزه کرده است. در قرآن کریم "شرک" ظلم بزرگ،سوره لقمان (31)، آیه 13) . افترا به خدا،سوره نساء (4)، آیات 48 و 50. مبغوض خداوندسوره اعراف (7)، آیات 70، 71 و 152) . و گناهی نابخشودنی سوره نساء (4)، آیه 48. معرفی شده است. شرک امری موهوم و برخاسته از حدس و تخمین سوره یونس (10)، آیه 66. و جهل است؛ و خداوند خود را بزرگتر از آن می‎داند که شریک داشته باشد، (فتعالی الله عما یشرکون )سوره اعراف (7)، آیه 190) . و مشرکان را به جهت افترا به خداوند موجوداتی پلید معرفی کرده است.سوره توبه (9)، آیه 28.

شرک در دورانهای مختلف تاریخ شکلهای متفاوتی داشته است:

1 - شرک صریح ؛ مانند بت پرستی.

2 - شرک ریایی که در علم اخلاق از آن سخن می‎رود.

3 - پیشواپرستی و غلو.

4 - شرک مدرن؛ مانند علم پرستی و یا تکنولوژی را به جای خدا نشاندن و احساس استخفاف کردن انسان در برابر مصنوعاتی که مخلوق خود اوست. اشکال مختلف شرک، از بدوی ترین نوع تا جدیدترین آن واجد عنصر مشترکی