آیت‌الله منتظری

علم و ایمان هر یک آثار و تبعات خود را دارند. ایمان جهت معنوی می‎دهد و هدف ساز است، در حالی که علم آگاهی می‎بخشد، ابزار می‎سازد و توانایی های انسان را افزایش می‎دهد. همراه هم بودن این دو مطلوب است، و نبودن هر یک در کنار دیگری چه بسا مشکلاتی پدید آورد؛ مؤمن ناآگاه دچار عقب ماندگی می‎شود و عالم بی ایمان ابزار تخریبگر می‎سازد که حیات انسانها را تهدید می‎کند و فاجعه انسانی بار می‎آورد.

اعتقادات باطل

هر نوع عقیده ای که وحی و کتاب آسمانی آن را تأیید نکند و با فطرت و عقل سازگار نباشد باطل است. عقیده باطل در یک جمله تسلیم نبودن در برابر خداوند است. (و من یبتغ غیر الاسلا م دینا فلن یقبل منه ).سوره آل عمران (3)، آیه 85. "و هر کس که دینی غیر از اسلام برگزیند، هرگز از او پذیرفته نمی شود".

عقیده باطل همواره باطل محض نیست. ممکن است عقیده ترکیبی از حق و باطل باشد و تکلیفی در زمانی حق باشد ولی با سپری شدن زمانش کاربردش را از دست بدهد. به دلیل این که برای مقطع زمانی خاصی تشریع شده و زمانش سرآمده و دستور و آیین جدیدی از سوی خداوند صادر شده است. آن دسته از دستورهایی که روزگاری حق بوده و با آمدن آیین و پیامبر جدید دورانش تمام شده است، در صورتی که دستوری خلاف آنها آمده باشد، باید از آنها دست کشید و به آیین جدید روی آورد.

از آنجایی که اجتناب از عقیده باطل، از طریق آشنایی با اعتقادات باطل میسر است، و نیز شناخت هرچه بهتر حق در گرو شناخت باطل و مرزبندی آن است - که تعرف الاشیاء بأضدادها - در حد گنجایش این مختصر به دو مورد مهم آنها می‎پردازیم.