صفحه ۸۶

ایمانشان را قویتر کنند که همواره سر تسلیم در پیشگاه خداوند فرود آورند و به قلبشان که به تعبیر امام صادق (ع) حرم الهی است جز او را راه ندهند.مجلسی، بحارالانوار، ج 67، ص 25، حدیث 26.

مجاهدت مؤمنان به آنان مقام و منزلتی رفیع می‎بخشد و آنان را در زمره اولیای الهی قرار می‎دهد و محبوب خداوند می‎کند.

به آنچه باید ایمان داشت

مؤمن کسی است که به خدا و معاد و نبوت و ضروریات دین ایمان داشته باشد. (والمؤمنون کل آمن بالله و ملا ئکته و کتبه و رسله... و الیک المصیر).سوره بقره (2)، آیه 285. روی گردانی آگاهانه از آنها و قبول نکردنشان، کفر و گمراهی است. (و من یکفر بالله و ملا ئکته و کتبه و رسله والیوم الاخر فقد ضل ضلا لا بعیدا).سوره نساء (4)، آیه 136) . مؤمن باید خدا و صفات جمال و جلال او را تصدیق کند و به ربوبیت خدا، وحدانیت او و این که خداوند خالق، مدبر و در یک کلام همه کاره عالم است معتقد باشد و او را از هر گونه شرک و نقص و عیب مبرا بداند.

تصدیق نبوت و پذیرفتن همه انبیای فرستاده شده از سوی خداوند نیز جزئی از ایمان است. اصل نبوت، شخص نبی، وحی، کتاب آسمانی و ملائکه، چیزهایی هستند که ایمان به آنها لازم است. در این میان ایمان به آخرین فرستاده خداوند، حضرت محمد بن عبدالله (ص) و کتاب آسمانی اش و هرچه به عنوان ضروریات دین ابلاغ فرموده است و اوصیای آن حضرت، از تکالیف قطعی و دستور مسلم الهی است و تن ندادن به آنها انسان را از زمره مؤمنان خارج می‎کند.

ایمان به برزخ، معاد، بهشت، جهنم، صراط، شفاعت، عذاب و پاداش نیز از اصول دین به حساب می‎آید و تحقق ایمان کامل به تصدیق قلبی آنهاست.

ناوبری کتاب