آیت‌الله منتظری

متواتری است که در آن آمده است: "حضرت علی (ع) در روز هجدهم ذیحجه به سال دهم هجری در غدیر خم از ناحیه خدا توسط پیامبر(ص) به منصب ولایت و امامت پس از پیامبر(ص) برگزیده شد."

اصطلاح "شیعه" در زمان خود رسول الله (ص) و از سوی آن حضرت درباره پیروان امام علی (ع) به کار رفته است. جابربن عبدالله انصاری نقل کرده که روزی در نزد رسول خدا(ص) بودم، علی (ع) از دور نمایان شد، پیامبر(ص) فرمود: قسم به کسی که جانم در دست اوست این شخص و شیعیانش در قیامت رستگار خواهند بود.سیوطی، الدرالمنثور، ج 8، ص 538، ذیل آیه آخر سوره بینه. ابن عباس گفته است: "وقتی که آیه (ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات أولئک هم خیر البریة )سوره بینه (98) آیه 7: "کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده اند، اینان بهترین آفریدگانند" . نازل شد، پیامبر(ص) به علی (ع) فرمود: مراد از آن، تو و شیعیان تو است."بحرانی، سیدهاشم، البرهان فی تفسیرالقرآن، ج 8، ص 351، حدیث 13) ؛ ابن شهرآشوب، المناقب، ج 3، ص 68. شیخ مفید نقل کرده است که امام باقر(ع) از قول ام سلمه آورده است: از پیامبر(ص) شنیدم که می‎فرمود: "بی گمان علی و شیعیان او رستگارند."مفید، الارشاد، ج 1، ص 42 - 43؛ مجلسی، بحارالانوار، ج 65، ص 7، حدیث 1) ؛ ص 9، حدیث 5؛ ص 22، حدیث 39. بدون شک مفهوم این روایات چنین نیست که هر کس در اعتقاد شیعه بود، به صرف شیعه بودن عقیدتی رستگار است و گناهان او مطلقا نادیده گرفته می‎شود؛ و هر کس در اعتقاد شیعه نبود - هرچند جحد و عنادی نداشته باشد - نجات نمی یابد.

این واژه در عصر پیامبر(ص) به قدری رایج بود که جمعی از صحابه آن حضرت مانند سلمان و ابوذر و مقداد و عمار یاسر (رضوان الله علیهم) به عنوان شیعه شهرت داشتند.سعدبن عبدالله اشعری قمی، المقالات و الفرق، ص 15، رقم 50.