صفحه ۶۹۵

و مکان در نظر گرفته می‎شده است. مثلا در نامه حضرت رضا(ع) به مأمون آمده است: "لا یحل قتل احد من النصاب و الکفار فی دار التقیة الا قاتل او ساع فی فساد"حر عاملی، وسائل الشیعة، باب 26 از ابواب جهاد العدو، ج 15، ص 82، حدیث 9؛ در عیون اخبارالرضا7، ج 2، ص 124، به جای "لایحل"، "لایجوز" آمده است. "جایز نیست کشتن هیچ یک از ناصبی ها یا کفار، در مکانی که تقیه در آن لازم است؛ مگر کسی که قاتل و یا کوشش کننده در فساد باشد."

ح - توهین به پیامبر(ص) و اهانت به مقدسات

آنان که به ارزشهای دینی و باورهای صحیح جوامع دینی گستاخی می‎کنند و ناسزا گفته و مطالب اهانت آمیز و ناپسندی را درباره پیامبر خدا(ص) و یا اهل بیت عصمت و طهارت (ع) و یا باورهای قطعی و مقدس مسلمانان نشر می‎دهند، از دو جهت محکومند:

اولا: توهین، دشنام و ناسزاگویی اصولا کار کسانی است که از علم و دانش تهی و از عقل و خرد چندان بهره ای ندارند، و کسی که اهل فکر و فرهنگ و اندیشه است نباید به هیچ کس و هیچ چیز دشنام دهد یا لفظ رکیک و زشت بر زبان آورد؛ زیرا توهین، اذیت و آزار دیگران است و آزار دادن در هر جامعه ای محکوم است، تا چه رسد به شخصیت هایی که قداست دارند.

ثانیا: کسی که به عقاید و باورهای یک جامعه اهانت می‎کند فردی است که با قصد و اراده خویش به درگیری با اکثریت و تحریک احساسات و عواطف آنها برخاسته است؛ در چنین وضعی حق طبیعی آن جامعه است که با آن فرد برخورد کند و از ادامه اهانت و ناسزاگویی وی جلوگیری نماید.

در زمینه حکم سب یا اهانت به مقدسات، لازم است نکات زیر مورد توجه قرار گیرد:

ناوبری کتاب