محدودیت و انسداد باب معرفت میشود؛ و این خواست شارع نیست. وادار شدن به تحصیل معرفت دین، موجب کسب ایمان و یا افزایش آن میشود. و اگر چنین نباشد غبار کهنگی و زوال بر چهره دین خواهد نشست و ممکن است به تدریج از ذهنها و دلها رخت بربندد.
7 - آخرین کتاب آسمانی و اوصیای پیامبر(ص) و دانشمندانی دین شناس نقش خود را در طول زمان ایفا میکنند و آن گونه که لازم است ذهن ها را آماده میسازند و از همین طریق مسائل لازم برای نسل های بعد منتقل میشود.
ادیان آسمانی گذشته مانند درجات کلاسهای دانشگاهی است، و دین اسلام همچون آخرین کلاس است که در آن شاگرد به حدی از درک و فهم و دانش و اجتهاد میرسد که دیگر به استاد و راهنمای جدید نیاز ندارد و خود به تفکر و تحقیق میپردازد.
دین و تحولات
ادیان گذشته برحسب تحصیل تجربه جدید از سوی بشر و تغییر شرایط و مقتضیات تغییر مییافته اند و دین جدیدی از جانب خداوند تشریع میشده است. یعنی تقریبا در آن بخش هایی که تحول لازم بوده، همپای تحولات عصری، در پاره ای امور، شریعت سابق نسخ میشده و شریعت جدید جای آن را میگرفته است. این جابجایی ادامه یافته تا این که عصر ختم نبوت فرارسیده است. در دوران تشریع آخرین شریعت آسمانی (اسلام) نیز کم و بیش بر حسب شرایط و آماده سازی مردم، برخی از احکام به تدریج تشریع شده و برخی دیگر پس از مدتی نسخ گردیده است. خداوند خود، از این واقعیت چنین خبر داده است: (ما ننسخ من آیة أو ننسها نأت بخیر منها أو مثلها...)سوره بقره (2)، آیه 106) . "هر چه را که نسخ کنیم از آیه ای و یا آن را از یادها ببریم، بهتر از آن و یا مثل آن را میآوریم... ."