از ملیت و مذهب آنان است؛ دولت ها تا زمانی مجازند منافع ملی خود را درنظر بگیرند و سیاستهای خود را در آن جهت تنظیم نمایند که موجب پایمال شدن و تضییع حقوق مشروع ملت های دیگر نشوند. اگر انعقاد معاهده ای به نفع یک کشور باشد و منافع ملی آن را تأمین نماید اما مفاد آن ستم به ملت های دیگر را موجب گردد و تجاوز به حقوق مشروع آنان به شمار آید، مورد رضایت شریعت محمدی (ص) نیست و باید از آن پرهیز شود. خدای متعال در آیه احسان - که در مبحث قبلی نیز به آن اشاره گردید - میفرماید: (لاینهاکم الله عن الذین لم یقاتلوکم فی الدین و لم یخرجوکم من دیارکم ان تبروهم و تقسطوا الیهم ان الله یحب المقسطین انما ینهاکم الله عن الذین قاتلوکم فی الدین و اخرجوکم من دیارکم و ظاهروا علی اخراجکم ان تولوهم )سوره ممتحنه (60)، آیات 8 - 9. "خداوند شما را از نیکی کردن و رعایت عدالت نسبت به کسانی که در امر دین با شما پیکار نکرده اند و از خانه و دیارتان بیرون نرانده اند، نهی نمی کند؛ به درستی که خدا عدالت پیشگان را دوست دارد. او فقط شما را از دوستی با کسانی نهی میکند که در امر دین با شما جنگیدند و شما را از خانه و دیارتان بیرون کردند یا به بیرون راندن شما کمک کردند." از این دو آیه و آیات قبل و بعد از آن و نیز آیات دیگر استفاده میشود که آیه احسان تمام انسانها را دربر میگیرد و تنها استثناء آن محاربان و کافرانی هستند که با مسلمانان سرجنگ دارند و به ستم حقوق آنان را زیر پا گذاشته اند.
ه - تقیه مداراتی
متولیان امور اجتماعی میتوانند برای حفظ مصالح و منافعی مهم تر یا حفظ امور اساسی تر، برخی از فروعات جزئی احکام را موقتا نادیده انگارند و برای رعایت وحدت میان مسلمانان و یا جلوگیری از بدفهمی تعالیم دین به اصطلاح تقیه مداراتی کنند؛ و این یکی از بحث های مهم در سیاست اجتماعی اسلام است.