صفحه ۶۶۶

ج - همزیستی مسالمت آمیز

وظیفه زمامدار اسلامی حفظ آرامش و همزیستی مسالمت آمیز و پرهیز از تشنج و درگیری و عدالت و احسان نسبت به همه پیروان ادیان بلکه همه انسانهاست. قرآن کریم با صراحت می‎فرماید: (لاینهاکم الله عن الذین لم یقاتلوکم فی الدین و لم یخرجوکم من دیارکم أن تبروهم و تقسطوا الیهم ان الله یحب المقسطین )سوره ممتحنه (60)، آیه 8. "خدا شما را از نیکی کردن و دادگری نسبت به کسانی که در دین با شما کارزار نکرده اند و شما را از خانه هایتان بیرون نرانده اند، باز نمی دارد. به درستی که خدا عدالت پیشگان را دوست می‎دارد." و در آیه ای دیگر در باره دشمنان اسلام خطاب به پیامبراکرم (ص) می‎فرماید: (و ان جنحوا للسلم فاجنح لها و توکل علی الله )سوره انفال (8)، آیه 61. "و اگر [دشمنان ] تمایل به صلح و مسالمت داشتند آن را بپذیر و بر خدا توکل کن." در روایت معتبر از امام صادق (ع) وارد شده است: "و افش السلام فی العالم"حر عاملی، وسائل الشیعة، باب 34 از ابواب جهاد النفس، ج 15، ص 284، حدیث 7. "مسالمت و صلح را در جهان گسترش بده."

بر این اساس تمام گفتار و رفتار حاکمان اسلامی باید با دقت در پیامدهای جهانی آن بیان شود و یا انجام گیرد، و نباید به گونه ای سخن بگویند که زمینه جنگ و دشمنی و یا فشار بر مسلمانان را - به ویژه در مناطقی که در اقلیت هستند - پدید آورند. و برای حفظ آرامش و رفع سوء تفاهم از برخی عملکردها و گفته ها، توضیح منطقی و معقول داده شود. اگر بی توجهی در گفتار و کردار سبب تحریک و تحریص مذاهب و ادیان گردد، به گونه ای که موجب خسارتهای مادی و معنوی شود، مسؤولیت شرعی آن بر عهده زمامداران است و حتی موجب ضمان می‎شود. امیرالمؤمنین (ع) می‎فرماید: "کل انسان مؤاخذ بجنایة لسانه و یده"آمدی، غررالحکم، ص 213، حدیث 4157. "هر انسانی به

ناوبری کتاب