آیت‌الله منتظری

3 - امور سیاسی

الف - وحدت و اخوت اسلامی

قرآن کریم با تأکید بسیار به وحدت و یکپارچگی امت اسلامی دستور می‎دهد: (و اعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا)سوره آل عمران (3)، آیه 103) . "همگان به ریسمان الهی چنگ بزنید و پراکنده نشوید." در این آیه هم به وحدت امر می‎کند و هم از تفرقه نهی می‎نماید.

معمولا در احکام شرعی یا امر می‎شود و یا نهی؛ و لوازم آن را به عهده مکلف می‎گذارد. یعنی مکلف می‎داند که امر به کاری به مفهوم پرهیز از خلاف آن است. ولی در خصوص وحدت، که ضد آن تفرقه است، به هر دو تصریح می‎کند و واجب بودن وحدت را با حرام بودن تفرقه در کنار هم صریحا بیان می‎کند. شاید این تأکید برای جلوگیری از بهانه جویی های مختلف و تمسک به انواع حیله ها و عذرها برای فرار از وحدت است. توجه به واقعیت موجود میان مسلمانان و تفرقه شدیدی که بیش از چهارده قرن است خسارتی چندین برابر خسارتهای ناشی از درگیری با مخالفان اسلام پدید آورده است، می‎تواند آن همه تأکید خدای متعال را تفسیر کند.

به عبارت دیگر با این همه تصریح قرآن به امر وحدت میان تمام طوائف مسلمین و نهی از تفرقه و جدایی، همچنان شعله اختلاف سوزان است و کسانی به بهانه های مختلف زمینه های اختلاف و درگیری را فراهم می‎سازند؛ بلکه عده ای بر این روش تأکید ورزیده و با رضایت برای ادامه آن بنیان مرصوص بنا نهاده اند. حال اگر با تأکید و صراحت تفرقه نفی نمی گردید و به وحدت فرا خوانده نمی شد، چه حاصلی به دست می‎آمد؟!

ب - گفتگو با ادیان

قرآن کریم پیامبر خدا را مأمور می‎کند که از اهل کتاب بخواهد تا پیرامون توحید عبادی جمع شوند: (قل یا أهل الکتاب تعالوا الی کلمة سواء بیننا و بینکم ألا نعبد الا