در ارتباطات خارجی نیز باید در بستن قراردادها دقت کافی به عمل آورد، به گونه ای که منافع عمومی مد نظر قرار گیرد؛ و مسؤولان امر نباید از این طریق برای خود سود و منافعی را کسب کنند. آنان نباید بر مواضع سیاسی خود که زمانی مورد رضایت مردم بوده و سپس تغییر ماهیت داده و تاریخ کاربری آنها گذشته و اکنون ضررهایی را متوجه جامعه میکند اصرار بورزند. و در تمامی زمانها رضایت مردم و منافع ایشان را با رعایت موازین شرعی بر هر چیز و هر کس ترجیح دهند. پس اگر کسی نمی تواند خود را با این شرایط وفق دهد باید از تصدی مقامات حکومتی پرهیز کند. از امام صادق (ع) نقل شده است که: "من ولی شیئا من امور المسلمین فضیعهم، ضیعه الله تعالی"صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص 309، حدیث 1) . "کسی که سرپرستی کاری از امور مسلمانها را بپذیرد و حق آنها را ضایع کند خدا او را ضایع میگرداند."
ز - پرهیز از تشنج آفرینی
یکی از آفات قدرت، طغیان و تکبر است. معمولا قدرتمندانی که فاقد ظرفیت لازم برای تصدی مناصب حکومتی هستند، پس از تسلط بر ارکان قدرت دچار خودبرتربینی شده و دیگران و به خصوص مخالفان خویش را تحقیر میکنند. کوچک شمردن مخالفان سیاسی و حرکت های تند و خشونت بار علیه ایشان (چه به صورت گفتار و چه کردار) مخالفان و هواداران آنان را وادار به واکنش میکند و در نهایت جامعه را دچار تشنج و بحران میگرداند.
آن دسته از قدرتمندانی که دارای ظرفیت لازم هستند، با مدارا و حسن خلق هرگز زمینه بحران و تشنج را فراهم نمی کنند؛ چرا که از نظر عقل و منطق و شرع مقدس، رفتارهای تحریک آمیز و تحقیر انسانها کاری ناشایست و ناپسند است.
این مطلب در روابط خارجی نیز دقیقا باید مراعات گردد؛ چرا که هر گونه بی احترامی به مقدسات و باورهای آنان سبب تحریک احساسات و خشم ایشان و
.jpg)
