آیت‌الله منتظری

از علی بن ابیطالب (ع) خطاب به یکی از کارگزاران خود نقل شده است: "والله لو ان الحسن والحسین فعلا مثل الذی فعلت ما کانت لهما عندی هوادة و لا ظفرا منی بارادة ، حتی آخذ الحق منهما و ازیل الباطل عن مظلمتهما"سید رضی، نهج البلاغه، نامه 41، ص 414. "قسم به خدا اگر حسن و حسین همین کاری را می‎کردند که تو کردی بر آنان سخت می‎گرفتم و نمی توانستند از تصمیم من در امان بمانند، تا وقتی که حق را از آنها باز می‎ستاندم و نتایج نامطلوب کارشان را جبران می‎کردم."

سیاست الهی تبعیض بردار نیست و قدرتمند و بی قدرت در برابر قوانین الهی باید به طور مساوی دیده شوند. در عهدنامه حضرت امیر(ع) به مالک اشتر روایتی از پیامبر گرامی اسلام (ص) نقل فرموده است که از نظر کثرت نقل آن در کتب روایی فریقین به حد تواتر (لااقل تواتر اجمالی) رسیده است و امام علی (ع) نیز به بازگویی مکرر از سوی پیامبر اسلام (ص) شهادت می‎دهد: "فانی سمعت رسول الله (ص) یقول فی غیر موطن: لن تقدس امة لا یؤخذ للضعیف فیها حقه من القوی غیر متتعتع"سید رضی، نهج البلاغه، نامه 53، ص 439. "من بارها شنیدم که رسول خدا(ص) می‎فرمود: هرگز جامعه ای و امتی مقدس و ارزشمند نیست که حق ضعیفش از قدرتمند بدون لکنت زبان گرفته نشود."

بی ارزش بودن یک امت و جامعه به معنای بی ارزش بودن نظام اجتماعی آن است؛ و مقصود آن است که اگر ظلم و تبعیض در جامعه باشد، یعنی افراد ضعیف احساس نا امنی کنند یا نتوانند مطالبات قانونی و حقوق انسانی خود را به دست آورند، این جامعه فاقد ارزش دینی و انسانی است و چنین جامعه ای ارزشمند و مقدس نیست.

رفتار حکومت باید به گونه ای باشد که احساس امنیت و عدالت اجتماعی، تمامی زوایای جامعه انسانی را در بر گیرد، و هر فردی که احساس بکند حقی دارد بتواند بدون ترس از عواقب آن، ادعای خویش را مطرح کند و احتمال رسیدن به حق خود را بدهد.