اسلام نمی خواهد غریزه ها و استعدادهایی را که برای حفظ موجودیت هر فرد (از نظر خوددوستی) و یا برای مصالح اجتماعی (غیردوستی) در انسان قرار داده شده، تعطیل یا فلج نماید؛ بلکه میخواهد نیروهای طبیعی بشر را با استفاده از روش عقلانی در مسیر شایسته خود قرار دهد. اسلام نمی خواهد استعدادها را راکد نگه دارد و یا از کار بیندازد و یا برخلاف جریان طبیعت و اصول فطری انسان دستوری بدهد؛ زیرا از یک طرف قانونی که برخلاف جریان طبیعی باشد قابل اجرا و دوام نیست، و از سوی دیگر دستورات دین اسلام بر مبنای فطرت است. اگر از غریزه جنسی به خوبی استفاده شود، موجب بهبود و تعادل انسان و سبب تکامل و بقای نسل خواهد بود؛ و اگر به شایستگی رهبری نشود، موجب سقوط انسان و بسیاری از انحرافات و عقده های مختلف خواهد شد.
کسانی که از ازدواج خودداری کنند و به این سنت بی اعتنا باشند، چه بسا به گناهانی آلوده شوند که موجب از دست دادن تعادل جسمی و روحی آنان گردد. هر یک از زن و مرد طوری آفریده شده اند که بدون دیگری ناقص و در رنج و ناراحتی هستند و با الفت میان آنان این نقص برطرف میشود و هر یک از دو همسر لازم و ملزوم و وسیله حفظ و نگهداری یکدیگرند.
قرآن درباره ازدواج فرموده است: (و أنکحوا الایامی منکم والصالحین من عبادکم و امائکم ان یکونوا فقراء یغنهم الله من فضله )سوره نور (24)، آیه 32. "برای مردان و زنان بی همسر خودتان وسیله ازدواج فراهم کنید... اگر فقیر و تنگدست باشند خداوند از فضل خویش آنان را بی نیاز خواهد ساخت." از پیامبراکرم (ص) روایت شده است: "ما بنی بناء فی الاسلام أحب الی الله عزوجل من التزویج"حر عاملی، وسائل الشیعة، باب 1) از ابواب مقدمات النکاح، ج 20، ص 14، حدیث 4. "هیچ بنایی در اسلام به وجود نیامده است که نزد خدا محبوبتر از ازدواج باشد." و نیز فرموده است: "ازدواج از
.jpg)
