در نذر و عهد، مجرد نیت و قصد کافی نیست و باید صیغه خوانده شود و نام خدا بر زبان جاری شود؛ ولی خواندن به عربی لازم نیست. و عبارت "برای خدا" به هر زبان که باشد باید در صیغه نذر گفته شود؛ مثلا بگوید: "برای خداست بر من که اگر بیمارم بهبود یافت فلان کار را انجام دهم."
اگر نذر کند تا وقت معینی کاری را ترک کند، بعد از گذشتن آن وقت میتواند آن کار را انجام دهد؛ و اگر پیش از گذشتن وقت از روی اختیار آن را انجام دهد، باید کفاره بدهد.
اگر برای تخلف نذر یا قسم یا عهد خود کفاره معین کند، به عنوان مثال بگوید: با خدا عهد کردم که دیگر سیگار نکشم و اگر کشیدم صد تومان صدقه بدهم، در صورت تخلف باید تنها آنچه را که معین نموده انجام دهد و کفاره دیگری واجب نیست.
.jpg)
