آیت‌الله منتظری

2 - آن که در بین نماز از روی عمد یا اشتباه و یا ناچاری، چیزی که وضو یا غسل را باطل می‎کند پیش آید، مثل این که ادرار از او خارج شود.

3 - آن که دست ها را به عنوان یکی از واجبات نماز روی هم قرار دهد، که بنابر احتیاط واجب باید نمازش را دوباره بخواند.

4 - عمدا "آمین" گفتن پس از سوره حمد.

5 - آن که از روی عمد پشت به قبله نماید و یا به سمت راست یا چپ قبله منحرف شود.

6 - گفتن مطالبی خارج از نماز از روی عمد؛ چه از آن قصد معنا کند یا بنابراحتیاط واجب معنایی را قصد نکند.

7 - با صدای بلند خندیدن؛ بلکه خنده صدادار سهوی هم که انسان را از صورت نمازگزار خارج نماید نماز را باطل می‎کند؛ ولی تبسم و لبخند نماز را باطل نمی کند.

8 - گریه بلند عمدی برای کار دنیایی؛ و اگر به اختیار خود بی صدا نیز گریه کند اشکال دارد.

9 - کاری انجام دهد که از صورت نمازگزار خارج شود.

10 - خوردن و آشامیدن.

11 - شک در شماره رکعت های نمازهای دو رکعتی، سه رکعتی و در دو رکعت اول از نمازهای چهار رکعتی.

12 - کم و یا زیاد کردن یکی از رکن های نماز، از روی اشتباه باشد یا عمد؛ و یا کم و زیاد کردن عمدی یکی از واجبات نماز که رکن نیست.

نماز مسافر

1 - در مسافرت، نمازهای چهار رکعتی (ظهر، عصر، عشا) دو رکعت (شکسته) خوانده می‎شود.

2 - کسی که قصد هشت فرسخ رفتن یا چهار فرسخ رفت و برگشت را دارد،