تقلید
به حکم عقل، دانستن دستورات و وظایف دینی که خداوند بر هر مسلمانی واجب کرده لازم و ضروری است؛ زیرا سعادت انسان ارتباط کامل با عمل به وظایف دینی دارد، و بدون آگاهی از چگونگی وظایف توانایی بر انجام آنها حاصل نمی گردد.
اگرچه عناوین کلی و وظایف عملی روشن - مانند: نماز، روزه، زکات، حج و... - مورد اتفاق همه مسلمانان و ضروری دین میباشند، لکن اطلاع از بسیاری مسائل جزئی آنها جنبه تخصصی دارد. در صورتی که فردی این تخصص را نداشته باشد، باید به کسی که آگاهی و تخصص کافی دارد مراجعه کند و در امر دین به مجتهد واجد شرایط و صاحب نظر رجوع نماید. چنان که همه مردم در کارهای روزمره خود در رشته ای که تخصص ندارند به متخصص و خبره که مورد اطمینان است رجوع میکنند. در حقیقت تقلید به معنای توجه به نظر کارشناس در مسائلی است که به تخصص ویژه ای احتیاج دارد.
تقلید فقط در احکام و دستورات عملی دین است و اصول دین و امور اعتقادی تقلیدی نیستند. ایمان و اعتقاد به حقایق عالم هستی و پایبندی به مسائل اعتقادی و اصول دین، باید با دلیل و برهان و کسب علم و یقین باشد. هر کس موظف است در پدیده های هستی تفکر و تأمل کند و با رجوع به عقل و فطرت خود، مقدمات ایمان و اعتقاد صحیح را فراهم نماید. نمی توان گفت خدا یکی است به دلیل این که پدران یا دانشمندان ما چنین میگویند؛ و یا زندگی پس از مرگ حق است زیرا همه مسلمانان به آن اعتقاد دارند. بله میتوان گفت چون همه پیامبران گفته اند ما هم اطمینان پیدا میکنیم که پس از مرگ عالمی هست و حساب و کتابی وجود دارد. البته داشتن دلیل به تناسب فهم و درک مکلف لازم است. همان گونه که وقتی پیامبر(ص) از پیرزنی چرخ ریس درباره خدا سؤال کرد، او با دست کشیدن از چرخ ریسندگی جواب داد: همان گونه که این دستگاه کوچک بدون گرداننده نمی چرخد، چرخ و فلک با آن عظمت بدون گرداننده حرکت نخواهد کرد.