آیت‌الله منتظری

خدایی مهربان که چتر مهر و لطفش بر همه چیز سایه انداخته است. رابطه ای نزدیک میان خود و خدا احساس می‎کند. احساس بیگانگی با عالم ندارد. رنج ها و مشکلات را خاری برای باز ماندن از رفتن نمی داند. او مشیت خدا را در همه حال و در هر چیز لمس می‎کند و با چنین دریافت و احساسی بار مسؤولیت و تعهدی را بر دوش خویش حمل می‎نماید. همواره درباره عالم احساس مثبت دارد، و به همه چیز به دلیل مخلوق و آیه خدا بودن عشق می‎ورزد. و بالاخره دین پناهگاه معنوی در وضعیت های دشوار و سخت، و نشاط بخش و امید دهنده در شرایط آسایش و آرامش است. نیرویی تمام ناشدنی که وقتی همه او را تنها می‎گذارند، در او نشاط و شور ایجاد می‎کند. دین از آن جهت که عالمی سرشار از خیر و نیکی به انسان معرفی می‎کند، مؤمن را در سخت ترین حالت ها مملو از لذتی خاص می‎نماید.

دین در حالت فقر با توکل، و در حالت غنا با پرهیز از خودخواهی و طغیان، انسانها را متعادل پرورش می‎دهد. و چنین است که انسان از حالت خشک و بی رمق مادی نجات می‎یابد و طراوت و مصونیت پیدا می‎کند. (من عمل صالحا من ذکر أو أنثی و هو مؤمن فلنحیینه حیاة طیبة )سوره نحل (16)، آیه 97. "هر کس عمل صالح انجام دهد از مرد و زن در حالی که مؤمن است، برای او حیات طیب و دلپذیر فراهم می‎آوریم." متقابلا کسانی که از دین و یاد خدا گریزانند، اگر چه غرق در نعمت و رفاه باشند احساس دلتنگی و سختی دارند. (و من أعرض عن ذکری فان له معیشة ضنکا و نحشره یوم القیامة أعمی)سوره طه (20)، آیه 124) . "هر کس از یاد من روی بگرداند، پس برای او زندگی تنگ و سخت است و روز قیامت او را کور محشور خواهیم کرد." زندگی با معنویت و به تعبیر قرآن حیات طیب، زندگی به دور از پستی و رذالت و فساد است و آمیخته با نشاط روحی. (یا أیها الذین آمنوا استجیبوا لله و للرسول اذا دعاکم لما یحییکم )سوره انفال (8)، آیه 24. "ای کسانی که ایمان