سختی های خود را با مناعت طبع پیش همه کس مطرح نکند. در قرآن کریم آمده است: (یحسبهم الجاهل أغنیاء من التعفف تعرفهم بسیماهم لایسئلون الناس الحافا)سوره بقره (2)، آیه 272. "نیازمندانی که از شدت خویشتن داری، فرد بی اطلاع آنان را توانگر میپندارد؛ آنها را از سیمایشان میشناسی؛ با اصرار چیزی از مردم درخواست نمی کنند."
احسان
در زندگی اجتماعی لازم است انسان به دیگران کمک نماید و یا به تعبیری احسان کند. "احسان" از ریشه "حسن" کار زیبا و خوب است. هر کار خوبی اعم از کمک مالی و دستگیری از افراد و پرداختن به اعمال پسندیده احسان است. احسان اوج همکاری اجتماعی برای بر طرف کردن مشکلات مالی و یا انسانی جامعه است. دین اسلام نمی پسندد که هر کسی تنها به کار شخصی خود بپردازد و از آنچه در اطرافش میگذرد خبر نداشته باشد و یا خود را به غفلت بزند و یا در صورت خبردار شدن نسبت به آنها هیچ واکنشی نشان ندهد. معمولا نوع سفارشهای اخلاقی بار اجتماعی دارد و اینها نشان میدهد که اسلام انسان مسلمان را موظف کرده است که به کارهای خیر بپردازد و در اصلاح امور اجتماع شرکت کند. دستورهایی مانند احسان، بر، امر به معروف و عمل به آن، ترحم، رأفت و مدارا، تعاون بر خیر، دستگیری از محروم و کمک به فقرا و نیازمندان، انفاق و صدقه و... همه در راه تأمین نیازهای اجتماعی مردم و در نتیجه بهبود وضع جامعه است. به طور کلی احسان از اصول اساسی تعالیم دینی و تربیتی است و خداوند به عدالت پیشگی و احسان فرمان میدهد.
خداوند فرموده است: (ان أحسنتم أحسنتم لا نفسکم و ان أسأتم فلها)سوره اسراء (17)، آیه 7. "اگر احسان کنید به خود احسان کرده اید، و اگر بدی کنید برای خودتان است." چنین نیست که شخصی که کار خوب میکند، فایده آن فقط به دیگران برسد؛ خود او نیز
.jpg)
