صفحه ۳۹۴

سختی های خود را با مناعت طبع پیش همه کس مطرح نکند. در قرآن کریم آمده است: (یحسبهم الجاهل أغنیاء من التعفف تعرفهم بسیماهم لایسئلون الناس الحافا)سوره بقره (2)، آیه 272. "نیازمندانی که از شدت خویشتن داری، فرد بی اطلاع آنان را توانگر می‎پندارد؛ آنها را از سیمایشان می‎شناسی؛ با اصرار چیزی از مردم درخواست نمی کنند."

احسان

در زندگی اجتماعی لازم است انسان به دیگران کمک نماید و یا به تعبیری احسان کند. "احسان" از ریشه "حسن" کار زیبا و خوب است. هر کار خوبی اعم از کمک مالی و دستگیری از افراد و پرداختن به اعمال پسندیده احسان است. احسان اوج همکاری اجتماعی برای بر طرف کردن مشکلات مالی و یا انسانی جامعه است. دین اسلام نمی پسندد که هر کسی تنها به کار شخصی خود بپردازد و از آنچه در اطرافش می‎گذرد خبر نداشته باشد و یا خود را به غفلت بزند و یا در صورت خبردار شدن نسبت به آنها هیچ واکنشی نشان ندهد. معمولا نوع سفارشهای اخلاقی بار اجتماعی دارد و اینها نشان می‎دهد که اسلام انسان مسلمان را موظف کرده است که به کارهای خیر بپردازد و در اصلاح امور اجتماع شرکت کند. دستورهایی مانند احسان، بر، امر به معروف و عمل به آن، ترحم، رأفت و مدارا، تعاون بر خیر، دستگیری از محروم و کمک به فقرا و نیازمندان، انفاق و صدقه و... همه در راه تأمین نیازهای اجتماعی مردم و در نتیجه بهبود وضع جامعه است. به طور کلی احسان از اصول اساسی تعالیم دینی و تربیتی است و خداوند به عدالت پیشگی و احسان فرمان می‎دهد.

خداوند فرموده است: (ان أحسنتم أحسنتم لا نفسکم و ان أسأتم فلها)سوره اسراء (17)، آیه 7. "اگر احسان کنید به خود احسان کرده اید، و اگر بدی کنید برای خودتان است." چنین نیست که شخصی که کار خوب می‎کند، فایده آن فقط به دیگران برسد؛ خود او نیز

ناوبری کتاب