آیت‌الله منتظری

با این جمله تقاضای بخشش کرد؛ حضرت فرمود: خدا تو را ببخشد. کنیز گفت: (والله یحب المح سنین )، و با این جمله تقاضای احسان کرد؛ حضرت فرمود: برو که تو را آزاد کردم."محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج 46، ص 68، حدیث 36.

از امام محمدباقر(ع) نقل شده است: "مکتوب فی التوراة ... یا موسی ! امسک غضبک عمن ملکتک علیه اکف عنک غضبی"کلینی، کافی، ج 2، ص 303، حدیث 7. "در تورات نوشته شده است: ... ای موسی ! غضب خود را از کسی که تو را بر او مسلط کردم نگاه دار، تا غضبم را از تو نگاه دارم."

امام صادق (ع) از قول پدر بزرگوارشان نقل کرده است: "روزی عرب بیابان نشینی به محضر رسول خدا(ص) شرفیاب شد و عرض کرد: من صحرا نشینم، سخن جامعی را به من تعلیم بده. حضرت فرمود: سفارش می‎کنم که هیچ وقت غضب نکنی. مرد اعرابی سه بار پرسش خود را تکرار کرد و حضرت همان پاسخ را تکرار فرمود."حر عاملی، وسائل الشیعة، ج 15، ص 359، حدیث 7. امام صادق (ع) می‎فرماید: "پدرم می‎فرمود: چه چیز سخت تر از غضب است ؟ به تحقیق مرد ممکن است غضب کند و مرتکب قتل کسی بشود که خداوند خون او را حرام کرده و یا به زن شوهر داری افترای زنا بزند."کلینی، کافی، ج 2، ص 303، حدیث 4.

از امام باقر(ع) نقل شده است برای جلوگیری از خشم: "فرد خشمگین اگر ایستاده است بنشیند؛ و اگر از خویشان خود خشمگین است، سعی کند به او نزدیک شده و با او تماس برقرار کند؛ زیرا که خویشاوند وقتی با خویش خود تماس برقرار کند، تسکین پیدا می‎کند."همان، ص 302، حدیث 2. به هر جهت خوب است که در این هنگام انسان به کاری مشغول شود و فکر خود را از مورد خشم منصرف کند. ذکر خدا بگوید و تغییر حالت بدهد تا آتش خشم او فرو کش کند. امام علی (ع) فرموده است: "خشم خود را فرو ببر؛ زیرا من جرعه ای شیرین تر و گواراتر از فرو بردن خشم برای عاقبت