آیت‌الله منتظری

دروغ بزرگ و کوچک تفاوتی نیست. امام سجاد(ع) فرمود: "از دروغ اجتناب کنید، اعم از بزرگ و کوچک آن و یا جدی و شوخی آن. هرگاه کسی جرأت کند که دروغ کوچک بگوید، به خود جرأت خواهد داد که دروغ بزرگ بگوید."همان، ص 338، حدیث 2. دروغ گفتن به قدری زشت است که امیر مؤمنان (ع) درباره آن فرموده است: "کسی مزه ایمان را نخواهد چشید مگر این که دروغ را، اعم از جدی و شوخی آن، ترک نماید."همان، ص 340، حدیث 11) .

دشنام

فحاشی و دشنام دادن عمل ممنوعی است و کسی اجازه ندارد به هیچ بهانه و دلیلی به دیگران دشنام بدهد. این دستور به خصوص درباره مؤمنان شدیدتر است، در حدی که در روایت آمده است: "دشنام دادن به مؤمن، خود را در معرض هلاکت قرار دادن است."همان، ص 359، حدیث 1) . در روایت دیگری امام باقر(ع) از پیامبر اکرم (ص) نقل فرموده است: "سباب المؤمن فسوق و قتاله کفر و اکل لحمه معصیة و حرمة ماله کحرمة دمه"همان، ص 360، حدیث 2. "دشنام دادن به مؤمن فسق است و کشتن او کفر و غیبت کردنش گناه؛ حرمت مال او همانند حرمت خون اوست."

دشنام موجب کینه و دشمنی می‎شود. امام باقر(ع) نقل کرده است: "مردی نزد پیامبر(ص) آمد و از آن حضرت خواست که وی را به امر خیری سفارش کند. پیامبر(ص) به وی فرمود: "لاتسبوا الناس فتکتسبوا العداوة بینهم"همان، حدیث 3. "به مردم دشنام ندهید که موجب دشمنی آنان می‎شوید." دشنام و ناسزاگویی به مؤمنان آثار وضعی ناگواری را در پی دارد. امام باقر(ع) فرمود: "هر کس رو در روی مؤمن به او طعن بزند، به بدترین وضع خواهد مرد."همان، ص 361، حدیث 9.