آیت‌الله منتظری

همین طور باید از دوستی با شخص فاسق اجتناب کرد که آثار زیانباری دارد. کسی که از خدا نمی ترسد، انسان از شرش در امان نخواهد بود. اگر دوستی با کسی بر پایه ایمان و صداقت نباشد، مطمئنا پایدار نیست و آن شخص به هنگام نیاز، انسان را تنها می‎گذارد. مؤمن با کسی دوست می‎شود که سنخیتی با او داشته باشد. به فرموده لقمان همان گونه که بین گرگ و قوچ هیچ دوستی نیست، میان نیکوکار و بدکار هم رفاقتی نیست.همان، ص 312. در قرآن آمده است: (فأعرض عن من تولی عن ذکرنا و لم یرد الا الحیاة الدنیا)سوره نجم (53)، آیه 29. "از کسی که از یاد ما روی گردان شده و چیزی جز زندگی دنیا را نمی طلبد روی بگردان." (و اتبع سبیل من أناب الی )سوره لقمان (31)، آیه 15) . "راه آن کسی را پیروی کن که به سوی من رجوع کرده است."

دوست انسان باید با وی تناسب داشته باشد.سید رضی، نهج البلاغه، نامه 31، ص 403. امام علی (ع) فرموده است: "لا یکون الصدیق صدیقا حتی یحفظ اخاه فی ثلاث: فی نکبته و غیبته و وفاته"همان، حکمت 134، ص 494. "دوست خوب کسی است که در سه جا به کمک دوستش بشتابد و حافظ او باشد: در گرفتاریها، در غیاب و پشت سرش [او را غیبت نکند و از او دفاع کند] و پس از مرگ [او را به نیکی یاد کند و اگر حقوق ادا نشده ای دارد آنها را ادا کند]."

انسان مؤمن باید دوستی همانند دوست امیرمؤمنان (ع) انتخاب کند که آن حضرت در وصفش فرموده است: "در گذشته مرا برادری بود که برادری اش با من در راه خدا بود. کوچکی دنیا در نظر او باعث بزرگی اش در دیده من شده بود. از سلطه شکم خارج بود. پس آنچه را نمی یافت آرزو نمی کرد و آنچه را می‎یافت زیاد استفاده نمی کرد. بیشتر اوقات ساکت بود. اگر سخن می‎گفت، گویندگان را از سخن باز می‎داشت و تشنگی سؤال کنندگان را فرو می‎نشاند. افتاده بود، و در دیده ها ناتوان، اما هنگام کار مانند شیر بیشه و مار بیابان بود. تا نزد قاضی نمی رفت حجت