آیت‌الله منتظری

خواستن و تأکید بر اموری است که انسان آنها را ارزش می‎داند و مطلوبیت آنها را بیان می‎نماید. دعا تعهد و جهت گیری انسان به سوی چیزهایی است که در زندگی روزمره مادی و غریزه حیوانی کمتر به آن سمت می‎رود. زنده نگه داشتن درخواست هایی است که فطرت آنها را مطلوب می‎بیند، اما روح در بند ماده، آن را فراموش کرده و یا کمتر به آن توجه نشان داده است. دعا وسیله ارتباط روحی انسان با خداست.

و آنچه در دعاها خواسته می‎شود، اموری است که وسیله سعادت برای فرد، خانواده و جامعه می‎گردد. به همین دلیل باید دعا را یاد گرفت و مضامین و خواسته های معنوی را از کسانی آموخت. از نظر روحی دعا در مضامینی که به ما رسیده آهنگ و تأثیر خاصی بر جای می‎گذارد و روح ما را با زیبایی های کلام و خواسته های بلند جلا می‎دهد. در دعا روح انسان چنان تأثیر می‎پذیرد که گویی خود را در برابر خداوند حاضر می‎یابد و به او پناه می‎آورد.

در روایتی امام رضا(ع) از پیامبر خدا(ص) نقل می‎کند که فرمود: "الدعاء سلاح المؤمن و عماد الدین و نور السموات و الارض"صدوق، عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 37، حدیث 95؛ مجلسی، بحارالانوار، ج 90، ص 288، حدیث 1) . "دعا سلاح مؤمن و پایه دین و نور آسمان و زمین است." و در روایتی دیگر از امام صادق (ع) آمده است که "دعا کلید هر رحمت و موفقیت در هر نیاز است و هرگز کسی به آنچه در پیش خداست نمی رسد مگر به دعا."طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، الفصل الاول فی فضل الدعاء، ج 2، ص 9. در قرآن کریم در اهمیت دعا آمده است: (و اذا سألک عبادی عنی فانی قریب أجیب دعوة الداع اذا دعان فلیستجیبوا لی و لیؤمنوا بی لعلهم یرشدون )سوره بقره (2)، آیه 186) . "چون بندگان من از تو درباره من بپرسند، [بگو:]من به شما نزدیکم و دعای طلب کننده را به هنگامی که مرا بخواند اجابت می‎کنم. پس آنان به این دعوت پاسخ بگویند و به من ایمان آورند، باشد که راه را بیابند."