آیت‌الله منتظری

خود را برای خروج از آن آماده نماید. طالب دنیا بودن انسان را در معرض لغزش قرار می‎دهد. دلبستگی به دنیا آدمی را از اهداف عالی انسانی باز می‎دارد. عیسی (ع) در کلامی فرموده است: "انسان دنیاطلب همانند کسی است که از آب دریا برای رفع تشنگی می‎خورد و هر چه بیشتر می‎خورد (به دلیل شوری) بیشتر تشنه می‎شود و سرانجام او را می‎کشد."ورام بن ابی فراس، مجموعه ورام، ج 1، ص 149) .

ممکن است برای کسانی این سؤال مطرح شود که آیا واقعا دنیا بی ارزش است ؟ و این همه مذمت نسبت به آن و سفارش برای دوری گزیدن از آن برای چیست ؟

می‎توان گفت دنیا به دو معناست: "دنیا، امکانات خدادادی" و "دنیا، دلبستگی به آن". اکنون به توضیح هر کدام از این دو می‎پردازیم:

1 - اگر منظور از دنیا مخلوقات این عالم و نعمت های الهی است که انسان از آنها استفاده می‎کند و لذت می‎برد، که بد نیستند. دنیا محل زندگی، جایگاه تعلیم و تربیت، محلی برای پرستش خدا و رسیدن به کمالات است. چنین چیزی نه تنها بد نیست بلکه اگر دنیا به این معنا وجود نداشت، ایمان، تقوا، به کمال رسیدن و آخرت هم معنایی نداشت. به گفته مولوی: sheer

امیر مؤمنان (ع) شنید شخصی دنیا را نکوهش می‎کند؛ فرمود: "ای کسی که دنیا را مذمت می‎کنی ! به نیرنگش فریفته شده ای و به نادرستی هایش گول می‎خوری ! آیا به دنیا فریب می‎خوری و آن را سرزنش می‎کنی ؟ آیا دنیا بر تو ادعای جرم می‎کند و یا تو بر دنیا؟!. چه وقت دنیا تو را ربوده و فریب داده است ؟" و آنگاه فرمود: "به تحقیق