آیت‌الله منتظری

آوازه و شهرت از آن رو که انسان را در معرض آفات زیاد قرار می‎دهد، باید از آن پرهیز کرد و گمنامی را بر آن ترجیح داد. در مناجاتی از امام سجاد(ع) آمده است: "خداوندا! مرا در میان مردم درجه ای بالا مبر، مگر این که در درونم به همان مقدار مرا پایین بیاوری؛ و عزت ظاهری به من مده، مگر این که به همان اندازه پیش نفسم به من ذلت باطنی داده باشی."صحیفه سجادیه، دعای مکارم الاخلاق، رقم 20، ص 100) . در روایتی از پیامبر(ص) آمده است: "مال و جاه دوستی موجب پیدایش نفاق در قلب می‎شود."شهید ثانی، کشف الریبة عن احکام الغیبة، ص 93. امام صادق (ع) فرمود: "از رحمت خدا به دور است کسی که ریاست طلب باشد یا قصد ریاست کند یا درباره آن با خودش سخن بگوید."کلینی، کافی، ج 2، ص 298، حدیث 4.

دنیا و دنیاطلبی

فضایی که ما در آن زندگی می‎کنیم و دنیا نام دارد، امکاناتی مادی است. امکانات، ابزار و وسائل زندگی انسانند و بدون آنها نمی توان به حیات ادامه داد. آنها همه نعمت خدای بزرگند که مدتی در اختیار هر انسان قرار داده شده اند. نفس وجود آنها نه تنها مذموم نیست بلکه بسیار خوب و وجودشان ضروری است. در عین حال در تعالیم دینی، دنیا و در پی آن دویدن امری مذموم تلقی شده است. آنچه نکوهش شده و نباید به دنبال آن بود، حرص به دنیا و هدف قرار دادن آن و وابستگی به آن است. انسان از ماده و جسم آفریده شده است و دل در گرو آن دارد. در پی دنیا بودن گاهی در وجود انسان چنان شعله می‎کشد که مانند راهزن و سد راه عمل می‎کند و انسان را از تعالی و رشد باز می‎دارد. این حالت، تبدیل شدن وسیله و ابزار به هدف است و امر مذمومی می‎باشد. در چنین حالتی است که دین مدام هشدار می‎دهد که مبادا انسانها در دام دنیاطلبی گرفتار آیند. دنیا برای انسان لذیذ است. این حلاوت و لذت باعث می‎شود که انسان به راحتی نتواند از آن دل برکند و