آیت‌الله منتظری

آنها را اصلاح نماید. به علاوه برای این که بار دیگر به گناه و خطا و وسوسه نفس و شیطان گرفتار نشود، باید از خود مراقبت بکند و همچون نگهبانی هوشیار مدام مراقب رفتار و گفتار و کردار خود باشد تا مبادا از مسیر الهی جدا شود. غفلت از چنین مهمی ممکن است انسان را از راه خدا دور نماید.

نشستن و برخاستن و راه رفتن و خوابیدن و امثال اینها هر یک آدابی دارد. در هر یک از اینها شایسته است همواره به یاد خدا بود و شکرگزار او. سفارش شده است که هنگام غذا خوردن و آشامیدن، علاوه بر دقت در حلال بودن آنها باید خوردن را با نام خدا آغاز کرد.کلینی، کافی، باب التسمیة والتحمید، ج 6، ص 292. دست ها را شست.همان، باب الوضوء قبل الطعام، ص 290. به غذایی که تناول می‎شود راضی بود. لقمه را کوچک برداشت. غذا را با دست راست بر دهان گذاشت. خوردن را با حوصله انجام داد و در آن تعجیل نکرد. امام صادق (ع) فرمود: "نشستن بر سر سفره را طول دهید، چرا که آن مدت جزء عمر به حساب نمی آید."طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، الفصل الثالث فی آداب الاکل، ج 2، ص 305، حدیث 3. غذا را خوب باید جوید. پس از اتمام تناول غذا شکر خدا را به جا آورد. در غذا خوردن باید نیت خیر داشت و قصد کرد که با خوردن غذا برای تلاش در راه انجام وظیفه و تحقق خواست خداوند نیرو بگیرد. باید کمتر از سیری غذا خورده شود و پرخوری نشود. امام باقر(ع) فرمود: "مبغوض ترین چیز در نزد خدا پرخوری است."کلینی، کافی، ج 6، ص 270، حدیث 11) . شایسته نیست انسان به تنهایی غذا بخورد. سیره پیامبر(ص) چنین بود که هیچ گاه به تنهایی غذا تناول نمی کرد.طبرسی، مکارم الاخلاق، ص 32.

اگر در میان جمع غذا خورده می‎شود، نباید به غذای دیگران نگاه کرد. تا هنگامی که افراد بزرگ تر و بافضیلت تر بر سر سفره اند و اقدام به غذا خوردن نکرده اند، شایسته نیست اقدام به خوردن کرد. و باید با کسانی که غذا می‎خورند