آیت‌الله منتظری

از آیات قرآن و روایات اهل بیت (ع) استفاده می‎شود که معاد انسانها جسمانی است. شهادت دست و پا در موقف حسابرسی،سوره طه (20)، آیه 55. وعده به خوردن و آشامیدن،سوره طور (52)، آیه 19. لذات جنسی،سوره الرحمان (55)، آیات 56، 58، 72؛ و آیات متعدد دیگر از قرآن کریم. استفاده از سایه ها و چشمه سارهاسوره مرسلات (77)، آیه 41. و پوشیدن جامه های دیباسوره کهف (18)، آیه 31. و تکیه کردن بر تختهای مرصع سوره واقعه (56)، آیات 15) - 16) . و امثال اینها در بهشت، نشان می‎دهد که انسانها با جسم در قیامت و مواقف آن حاضر خواهند شد. افزون بر این خداوند که در استبعاد مشرکان از معاد می‎فرماید: همان خلقت اولیه را باز خواهد گرداند: (انه یبداء الخلق ثم یعیده )،سوره یونس (10)، آیه 4. موضوع بازگشت همان موجود سابق را مطرح کرده است.

ولی این که اگر بدن متلاشی شود و یا طعمه حیوانات گردد و یا در آتش سوزانده شود، بار دیگر آفریده شدنش ممکن نباشد، چنین نیست. اگر اجزای بدن به قطعات ریزی تبدیل شود و در جاهای مختلفی پراکنده گردد، گردآوری آنها از گوشه و کنار و به هم متصل کردنش برای قادری توانمند، کار دشواری نیست. (ایحسب الانسان أن لن نجمع عظامه ‏ بلی قادرین علی أن نسوی بنانه)سوره قیامت (75)، آیات 3 - 4. "آیا انسان می‎پندارد که ما استخوانهایش را گرد نخواهیم آورد؟ آری، ما توانایی داریم که سرانگشتانش را برابر کنیم." چنین کاری از خلق اولیه انسان که بی هیچ شکل و قواره ای انجام گرفت، سخت تر نیست. همان گونه که در طبیعت می‎تواند درختی را که خشک شده دوباره برویاند، گیاهی که نابود شده هسته آن دوباره از دل خاک سر درآورد، آن خدایی که از خاک موجود پیچیده ای می‎سازد، می‎تواند بار دیگر به او شکل و حیات ببخشد. آن کسی که انسان دارای ابعاد مختلف حیات را از قطره ای نطفه می‎آفریند، بار دیگر به راحتی قادر خواهد بود که او را بازآفرینی نماید.