آیت‌الله منتظری

ترس از مرگ

مسأله مرگ برای انسانها همواره در طول حیاتشان مسأله ای ترسناک و بغرنج است. آنان هیچ گاه خود را از تعقیب مرگ در امان نمی بینند. کمتر کسانی پیدا می‎شوند که به استقبال آن بروند، و نوع انسانها از آن گریزانند. برخی به دلیل بی اطلاعی از حقیقت آن، نگران زوال همیشگی خویش اند و برخی دیگر از حقیقت آن آگاهند ولی خانه آخرتشان را آن چنان خراب کرده اند که رغبتی برای انتقال به آنجا ندارند. بنابراین وقتی به ناچار باید به منزلی منتقل شوند که برایشان خوشایند نیست، طبعا از آن در خوف و هراس هستند. در روایتی از حضرت امام حسن مجتبی (ع) آن حضرت درباره علت ترس از مرگ فرموده است: "برای این که دنیا را آباد و آخرت را خراب کرده اید."مجلسی، بحارالانوار، ج 6، ص 129، حدیث 18) . خداوند نیز این حقیقت را درباره یهود فرموده است: (و لا یتمنونه أبدا بما قدمت أیدیهم والله علیم بالظالمین )سوره جمعه (62)، آیه 7. "آنان ابدا آرزوی مرگ نمی کنند به خاطر اعمالی که پیش از این مرتکب شده اند؛ و خدا به [احوال ] ستمگران دانا است." در مقابل، کسانی وجود دارند که به آخرت ایمان دارند و خانه آخرتشان را آباد کرده اند. اینان نه تنها از مرگ ناراضی و نگران نیستند که طالب آنند. از امیرمؤمنان (ع) نقل شده که درباره مرگ فرموده است: "مرگ در نزد ما از عسل شیرین تر است."مجلسی، بحارالانوار، ج 6، ص 129) .

چه خوب است که از این رهنمودها عبرت بگیریم و خود را برای آن روز آماده کنیم؛ روزی که در قبر تنها گذاشته می‎شویم و سپس تنها محشور می‎شویم و در پیشگاه خدا با اعمال خود تنها حاضر خواهیم شد. تنها عمل و عقیده و صفات خوب ماست که ذخیره آنجاست و از مال و جاه و اولاد و شهرت هیچ کاری ساخته نیست (یوم لا ینفع مال و لا بنون )سوره شعراء (26)، آیه 88. "روزی که مال و فرزندان [برای کسی ] سودی ندارند."