در قرآن کریم به صراحت از این که آخرت عالمی بهتر از دنیاست یاد گردیده، و این حقیقت از تورات و صحف ابراهیم (ع) هم نقل شده است.سوره اعلی (87)، آیات 17) - 19) . حیات آخرت ابدی است و حاکمیت و ولایت در آن از آن خداوند است و تنها اوست که فرمانروایی میکند. برای احدی - بدون اجازه خداوند - امکان ریاست و امر و نهی نیست. وجود عالم آخرت علاوه بر این که خواست زندگی جاوید از سوی انسانها را برآورده میکند، در دنیا نیز این تأثیر تعیین کننده را دارد که انسان را از درون کنترل میکند و او را از فساد و تبهکاری باز میدارد و امید زندگی و حیات را در انسان زنده نگه میدارد. نبود آن انسان را بی انگیزه میکند و او را به سمت پوچی سوق میدهد. نیکوکاران با امید به آن تشویق خواهند شد، و ستم دیدگان به این که روزی حقوقشان احقاق شود امیدوار خواهند بود. و ظالمان و مجرمان از ترس آن هراسناک و نگران. نبود آن و حتی احساس این که چنین عالمی وجود ندارد، دست قدرتمندان و زورگویان را برای چپاول و زورگویی و اجحاف باز خواهد گذاشت و آنان را به طمع خواهد انداخت تا بیشتر ستم کنند. از طرف دیگر ضعیفان و مظلومان و ستم دیدگان را نا امید و بی انگیزه خواهد کرد. جهانی پر از ستم، زورگویی، حق کشی و خالی از معنویت، حاصل چنین احساسی است.
اجل انسان
انسانها همچون سایر موجودات مادی عالم، در دنیا مدت تعیین شده ای دارند که از آن به "اجل" تعبیر میشود. وقتی اجل هر موجودی فرا برسد، هیچ امان و مهلتی به وی نمی دهد و او را در کام مرگ میکشد.
انسانها دو نوع اجل دارند: اجل مسمی و اجل معلق. (هو الذی خلقکم من طین ثم قضی أجلا و أجل مسمی عنده ثم أنتم تمترون )سوره انعام (6)، آیه 2. "او کسی است که شما را از گل