زنده، هر چند در دسترس مردم نباشد، بسیار مهم است و پیروان به او دلبسته اند و با این دلبستگی زندگی خود را سامان میدهند و سعی میکنند کاری کنند که خود را شبیه او کنند.
چنین امری در میان همه ملتها از معتقدان به ادیان و کتابهای آسمانی و جز آنها وجود دارد. گویا مردم با همین اندیشه میزیسته اند. وجود امام هر چند در پرده غیبت، از آن جهت که او واجد مقام ولایت الهی است، در هدایت انسانهای طالب سعادت و حق تأثیر عمیق دارد. چه این که همه هدایت ارائه راه نیست بلکه تصرفات باطنی و رساندن به مطلوب نیز هست. به هر حال ولایت معنوی امام حائز اهمیت زیاد است و چنین امر نیاز به حضور در میان جمع ندارد؛ مانند ولایت ائمه در زمان حیات دنیایی شان بر کسانی که در دوردست بودند و هرگز آنها را ندیدند.
تداوم حضور ظاهری امام (ع) در میان مردم شرایطی دارد، و تا آن شرایط کاملا آماده نشود، حضور مستمر او شدنی نخواهد بود.
درباره امام زمان (عج) نیز چنین است. آنچه باعث غیبت ولی عصر (عج) است، نبود زمینه مناسب برای امامت ظاهری آن حضرت است. اگر آمادگی عمومی حاصل شود آن حضرت ظاهر خواهد شد.همان.
از آنجایی که امام زمان (ع) آخرین ذخیره الهی است و پس از او دیگر حجتی نخواهد بود، بدیهی است وقتی او ظهور میکند که شرایط اجرای احکام الهی در تمام عرصه گیتی فراهم شود. اگر قرار بود دولت مهدی (عج) مانند سایر حکومت ها در گوشه ای از جهان برپا شود، تحقق آن امر ساده ای بود؛ ولی حکومت عدل گستر آن حضرت جهانی است و با آن ریشه های فساد اجتماعی و اخلاقی و تباهی فردی و جمعی و بن مایه های شرک و بت پرستی از بین میرود و توحید در سراسر عالم گسترده میشود. (لیظهره علی الدین کله و لو کره المشرکون )سوره توبه (9)، آیه 33. "تا این دین را بر
.jpg)
